بدون تصویر

آیه ۱۱۴ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱۱۴ سوره نساء''' صد و چهاردهمین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۱۱۴ سوره نساء''' صد و چهاردهمین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. متن آیه در بیان نبود [[خیر]] در نجوا، جز در مواردی که به امور خیرخواهانه منتهی بشود، است. در این آیه کسانی که در نجواهای خود به [[صدقه]] و اصلاح بین مردم دعوت می‌کنند، به اجر عظیم وعده داده شده‌اند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، در ضمن آیات گذشته در خصوص جلسات مخفیانه [[نفاق|منافقان]] برای دشمنی با [[اسلام]] و [[محمد]]، گفته شده است که در بسیاری از نجواهای مخفیانه آنان، خیری وجود ندارد. در ادامه این آیه، چند استثناء به عنوان نجواهای خیر، یاد شده است تا قبح عمومی نجوا، از آیه برداشت نشود. در این بخش از آیه گفته شده است که نجواهایی که کسی را به [[صدقه]] یا نیکوکاری یا اصلاح بین مردم دعوت کند، عملی خیر تلقی می‌شود. در ادامه نیز تصریح شده است که کسی که چنین کند و در طلب خشنودی [[خدا]] باشد، به او پاداش بزرگ داده خواهد شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۲۵-۱۲۶|ج=۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع نفاق]]
[[رده:آیه‌های با موضوع صدفه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۷

آیه ۱۱۴ سوره نساء
مشخصات قرآنی
نام سورهنساء
تعداد آیات سوره۱۷۶
شماره آیه۱۱۴
شماره جزء۵
شماره حزب۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۱۴ سوره نساء صد و چهاردهمین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. متن آیه در بیان نبود خیر در نجوا، جز در مواردی که به امور خیرخواهانه منتهی بشود، است. در این آیه کسانی که در نجواهای خود به صدقه و اصلاح بین مردم دعوت می‌کنند، به اجر عظیم وعده داده شده‌اند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَا خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِنْ نَجْوَاهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلَاحٍ بَيْنَ النَّاسِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا آیهٔ ۱۱۴ از سورهٔ ۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«در بسیاری از رازگویی‌های آنان خیر و خوبی نیست، مگر کسی که به صدقه یا کار خوب یا اصلاح بین مردم فرمان دهد، و هرکس برای طلب خشنودی خداوند چنین کند به او پاداشی بزرگ خواهیم داد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«در اغلب رازگویی‌های ایشان خیری نیست، مگر آنکه کسی به صدقه یا به نیکوکاری یا اصلاح بین مردم بپردازد و هر کس که در طلب خشنودی خداوند چنین کاری کند، به زودی به او پاداش بزرگی خواهیم داد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، در ضمن آیات گذشته در خصوص جلسات مخفیانه منافقان برای دشمنی با اسلام و محمد، گفته شده است که در بسیاری از نجواهای مخفیانه آنان، خیری وجود ندارد. در ادامه این آیه، چند استثناء به عنوان نجواهای خیر، یاد شده است تا قبح عمومی نجوا، از آیه برداشت نشود. در این بخش از آیه گفته شده است که نجواهایی که کسی را به صدقه یا نیکوکاری یا اصلاح بین مردم دعوت کند، عملی خیر تلقی می‌شود. در ادامه نیز تصریح شده است که کسی که چنین کند و در طلب خشنودی خدا باشد، به او پاداش بزرگ داده خواهد شد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.