آیه ۳ سوره مرسلات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره مرسلات''' سومین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه سوم، سوگند به کاری است که آن فرستادگان انجام می‌دهند. در تفسیر اول اشاره به بادهاست که ابرها را | '''آیه ۳ سوره مرسلات''' سومین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه سوم، سوگند به کاری است که آن فرستادگان انجام می‌دهند. در تفسیر اول اشاره به بادهاست که ابرها را پراکنده‌می‌سازند و در تفسیر دوم منظور سوگند به [[فرشتگان|فرشتگانی]] است که کتاب‌های آسمانی را در برابر [[پیامبران]] می‌گسترانند و آن را نشر می‌دهند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سوگند آیه سوم مربوط به کاری است که فرستادگان به آن مشغولند که بنابه تفسیر اول حرکت ابرها و منتشر شدن آنها در آسمان توسط بادهاست و براساس تفسیر دوم، فرشتگان کتاب‌های آسمانی را برای پیامبران می‌گسترانند و نشر می‌دهند. (این آیه اشاره به نزول [[وحی]] بر پیامبران توسط فرشتگان دارد.) به گزارش مکارم، اگر این آیات و سوگندها را به بادها و طوفان‌ها معنا کنیم، این آیات به نقش مهم بادها در نظام هستی اشاره دارند. این بادها با به حرکت درآوردن ابرها و جابه‌جایی‌شان سبب نزول باران در مناطق خشک و مرده زمین می‌شوند. همچنین بذرهای گیاهان را جابه‌جا کرده یا باعث بارور شدن گل‌ها و درخت‌ها می‌شوند، در معتدل شدن هوای زمین نیز نقش به‌سزایی دارند و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سوگند آیه سوم مربوط به کاری است که فرستادگان به آن مشغولند که بنابه تفسیر اول حرکت ابرها و منتشر شدن آنها در آسمان توسط بادهاست و براساس تفسیر دوم، فرشتگان کتاب‌های آسمانی را برای پیامبران می‌گسترانند و نشر می‌دهند. (این آیه اشاره به نزول [[وحی]] بر پیامبران توسط فرشتگان دارد.) به گزارش مکارم، اگر این آیات و سوگندها را به بادها و طوفان‌ها معنا کنیم، این آیات به نقش مهم بادها در نظام هستی اشاره دارند. این بادها با به حرکت درآوردن ابرها و جابه‌جایی‌شان سبب نزول باران در مناطق خشک و مرده زمین می‌شوند. همچنین بذرهای گیاهان را جابه‌جا کرده یا باعث بارور شدن گل‌ها و درخت‌ها می‌شوند، در معتدل شدن هوای زمین نیز نقش به‌سزایی دارند و … در ادامه مکارم معتقد است در تفسیر آیات به فرشتگان که به نزول وحی مامورند؛ می‌توان نقششان را در عالم معنا به نقش همان بادها شبیه دانست. به اعتقاد وی، نزول کلمات وحی بر قلب پیامبران همچون نزول قطرات باران است که گل‌ها و میوه‌های معارف الهی و [[تقوی]] را می‌رویاند. به این ترتیب [[خداوند]] در این آیات هم به مربیان عالم ماده سوگند خورده و هم به مربیان عالم معنا.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۶–۳۹۹ و ۴۰۳–۴۰۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مرسلات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۰ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره مرسلات سومین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه سوم، سوگند به کاری است که آن فرستادگان انجام می‌دهند. در تفسیر اول اشاره به بادهاست که ابرها را پراکنده‌می‌سازند و در تفسیر دوم منظور سوگند به فرشتگانی است که کتاب‌های آسمانی را در برابر پیامبران می‌گسترانند و آن را نشر می‌دهند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به فرشتگانی که آنچه را که باید پراکنده نمایند، می‌پراکنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به بادهای پراکنده ساز [ابرها]»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سوگند آیه سوم مربوط به کاری است که فرستادگان به آن مشغولند که بنابه تفسیر اول حرکت ابرها و منتشر شدن آنها در آسمان توسط بادهاست و براساس تفسیر دوم، فرشتگان کتاب‌های آسمانی را برای پیامبران می‌گسترانند و نشر می‌دهند. (این آیه اشاره به نزول وحی بر پیامبران توسط فرشتگان دارد.) به گزارش مکارم، اگر این آیات و سوگندها را به بادها و طوفان‌ها معنا کنیم، این آیات به نقش مهم بادها در نظام هستی اشاره دارند. این بادها با به حرکت درآوردن ابرها و جابه‌جایی‌شان سبب نزول باران در مناطق خشک و مرده زمین می‌شوند. همچنین بذرهای گیاهان را جابه‌جا کرده یا باعث بارور شدن گل‌ها و درخت‌ها می‌شوند، در معتدل شدن هوای زمین نیز نقش به‌سزایی دارند و … در ادامه مکارم معتقد است در تفسیر آیات به فرشتگان که به نزول وحی مامورند؛ می‌توان نقششان را در عالم معنا به نقش همان بادها شبیه دانست. به اعتقاد وی، نزول کلمات وحی بر قلب پیامبران همچون نزول قطرات باران است که گل‌ها و میوه‌های معارف الهی و تقوی را می‌رویاند. به این ترتیب خداوند در این آیات هم به مربیان عالم ماده سوگند خورده و هم به مربیان عالم معنا.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۳۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۳۹۶–۳۹۹ و ۴۰۳–۴۰۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مرسلات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۶۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
