آیه ۲۸ سوره مرسلات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره مرسلات''' بیست و هشتمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت [[خداوند]] را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم مفسر شیعی، آنها علاوه بر انکار خداوند، | '''آیه ۲۸ سوره مرسلات''' بیست و هشتمین [[آیه]] از هفتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت [[خداوند]] را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم مفسر شیعی، آنها علاوه بر انکار خداوند، مسئله [[معاد]] را نیز منکر هستند و آن را [[باور]] ندارند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت خداوند را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم، آنها علاوه بر انکار خداوند، | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت خداوند را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم، آنها علاوه بر انکار خداوند، مسئله معاد را نیز منکر هستند و آن را باور ندارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۴|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۵۰
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | مرسلات | ||||
تعداد آیات سوره | ۵۰ | ||||
شماره آیه | ۲۸ | ||||
شماره جزء | ۲۹ | ||||
شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره مرسلات بیست و هشتمین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت خداوند را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم مفسر شیعی، آنها علاوه بر انکار خداوند، مسئله معاد را نیز منکر هستند و آن را باور ندارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«وای در آن روز برای تکذیبکنندگان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در چنین روز وای بر منکران»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که تکرار این آیه در اینجا به این معناست که «وای بر آنانی که این همه آثار قدرت خداوند را میبینند و باز او را انکار میکنند.» به گفته مکارم، آنها علاوه بر انکار خداوند، مسئله معاد را نیز منکر هستند و آن را باور ندارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۷۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۴۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۴۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مرسلات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.