آیه ۱۷۳ سوره نساء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷۳ سوره نساء''' صد و هفتاد و سومین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۷۳ سوره نساء''' صد و هفتاد و سومین [[آیه]] از چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بر اساس متن این آیه، [[ایمان]] و [[عمل صالح]]، سبب اجر و مزد مضاعف از جانب [[خدا|خداست]] و در مقابل کسانی که از پذیرش ایمان استکاف کرده‌اند به [[تکبر]] متهم شده و به [[عذاب|عذابی]] دردناک وعده داده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در بیان پاداش و مزد [[ایمان]] و [[عمل صالح]] در روز جزاست. بر اساس این آیه، [[الله]] در [[قیامت]]، کسانی را که ایمان آورده و عمل شایسته انجام داده‌اند، پاداشی کامل خواهد داد. در ادامه گفته شده است که الله از فضل خود، بیشتر به ایشان خواهد داد. در مقابل این افراد، کسانی که استنکاف کرده‌اند به [[تکبر]] متهم شده و به [[عذاب|عذابی]] دردناک وعده داده شده‌اند. این گروه بدون یار و یاور در برابر [[خدا]] و در روز قیامت ترسیم شده‌اند. در بخش پایانی آیه تاکید شده است که این افراد هیچ یاروی جز خدا برای رهایی نخواهند یافت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۳۲|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نساء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۷۳ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷۳ سوره نساء صد و هفتاد و سومین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. بر اساس متن این آیه، ایمان و عمل صالح، سبب اجر و مزد مضاعف از جانب خداست و در مقابل کسانی که از پذیرش ایمان استکاف کرده‌اند به تکبر متهم شده و به عذابی دردناک وعده داده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ اسْتَنْكَفُوا وَاسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس اما کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند، پاداششان را به طور کامل خواهد داد، و از فضل خود بر پاداش آنان خواهد افزود و اما کسانی که سرباز زنند، و تکبر ورزند، به آنان عذابی دردناک خواهد داد، و به جز خدا سرپرست و یاوری نخواهند یافت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اما کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، پاداشهایشان را به تمامی می‌دهد و از فضل خویش نیز به ایشان افزونتر می‌بخشد، و اما کسانی که استنکاف و استکبار ورزیده‌اند، به عذابی دردناک دچارشان می‌سازد و در برابر خداوند برای خود یار و یاوری نمی‌یابند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در بیان پاداش و مزد ایمان و عمل صالح در روز جزاست. بر اساس این آیه، الله در قیامت، کسانی را که ایمان آورده و عمل شایسته انجام داده‌اند، پاداشی کامل خواهد داد. در ادامه گفته شده است که الله از فضل خود، بیشتر به ایشان خواهد داد. در مقابل این افراد، کسانی که استنکاف کرده‌اند به تکبر متهم شده و به عذابی دردناک وعده داده شده‌اند. این گروه بدون یار و یاور در برابر خدا و در روز قیامت ترسیم شده‌اند. در بخش پایانی آیه تاکید شده است که این افراد هیچ یاروی جز خدا برای رهایی نخواهند یافت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۲۳۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۲۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نساء»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
