آیه ۴ سوره حدید

آیه ۴ سوره حدید

مشخصات قرآنی
نام سوره	حدید
تعداد آیات سوره	۲۹
شماره آیه	۴
شماره جزء	۲۷
شماره حزب	۱۰۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۴ سوره حدید چهارمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پنج وصف خالقیت، حاکمیت، بصیر بودن، علم و احاطه خداوند بر عالم هستی اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا ۖ وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«اوست خدایی که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید آنگاه بر عرش بلند و مرتفع گردید، می‌داند آنچه را که وارد زمین می‌شود و آنچه را که از آن خارج می‌گردد هرکجا که باشید با شماست و خداوند به آنچه می‌کنید بیناست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«اوست که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید و سپس بر عرش استیلاء یافت، می‌داند که چه چیزی وارد زمین می‌شود و چه چیزی از آن بیرون می‌رود، و آنچه از آسمان فرو می‌آید و آنچه به آن فرا می‌رود، و او هرجا که باشید با شماست، و خداوند به آنچه می‌کنید بیناست‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به خلقت آسمان‌ها و زمین در شش روز اشاره شده است که به گفته مکارم، منظور از روز در اینجا دوران است نه روز معمولی. همچنین در بخش دیگری از آیه به حکومت و تدبیر جهان توسط خداوند پرداخته شده که با تعبیر استوای بر عرش (ثم استوی علی العرش) عنوان شده است. در آیه آگاهی و تسلط خداوند بر هر آنچه از آسمان نازل می‌شود و هر چه که به آسمان بالا رود؛ نشانه علم بی‌نهایت خدا دانسته شده که او با همه موجودات در همه جا همراه و بر احوال آنان بصیر و بیناست.

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.