آیه ۹ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره الرحمن''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. تأکید این آیه بار دیگر بر مسئله میزان و رعایت عدالت است. برطبق متن آیه [[قرآن]] چنین می‌گوید: «شما وزن را براساس عدالت برپادارید و در میزان کم نگذارید.» | |||
'''آیه ۹ سوره الرحمن''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | |||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیه بار دیگر در تأکید مسئله عدالت از انسان‌ها خواسته شده که وزن را بر اساس عدالت رعایت کنند و در میزان کم و کسر نگذارند. به گفته مکارم، کلمه «میزان» در سه آیه اخیر تکرار شده که می‌تواند اشاره به این نکته باشد که این واژه در سه مرحله مختلف در این آیات مدنظر بوده است. در مرحله اول: منظور قوانین عالم هستی است که خداوند در سراسر آن قرار داده است. مرحله دوم: منظور از آن، عدم طغیان انسان‌ها در ابعاد گوناگون زندگی فردی و اجتماعی بوده و در مرحله سوم مسئله محدودتر شده و بر وزن تأکید می‌شود و منظور آن است که انسان‌ها در معاملات با یکدیگر چیزی را کم و کسر نگذارند و وزن و اندازه‌گیری را به درستی رعایت کنند. به گزارش مکارم، در برخی از روایات «میزان» به وجود [[دوازده امام|امام]] تعبیر شده و در بعضی نظرات تفسیر میزان به «[[قرآن]]» بیان شده است. در هر دو حالت، این دو وسیله‌ای هستند برای سنجش [[حق]] از [[باطل]] و عامل مؤثر برای هدایت انسان‌ها.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۸-۱۰۹|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | الرحمن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۷۸ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره الرحمن نهمین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. تأکید این آیه بار دیگر بر مسئله میزان و رعایت عدالت است. برطبق متن آیه قرآن چنین می‌گوید: «شما وزن را براساس عدالت برپادارید و در میزان کم نگذارید.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سنجش را به داد استوار دارید و در ترازو کاستی درمیان نیاورید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و وزن را دادگرانه به کار آورید و در ترازو کمی و کاستی میاورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیه بار دیگر در تأکید مسئله عدالت از انسان‌ها خواسته شده که وزن را بر اساس عدالت رعایت کنند و در میزان کم و کسر نگذارند. به گفته مکارم، کلمه «میزان» در سه آیه اخیر تکرار شده که می‌تواند اشاره به این نکته باشد که این واژه در سه مرحله مختلف در این آیات مدنظر بوده است. در مرحله اول: منظور قوانین عالم هستی است که خداوند در سراسر آن قرار داده است. مرحله دوم: منظور از آن، عدم طغیان انسان‌ها در ابعاد گوناگون زندگی فردی و اجتماعی بوده و در مرحله سوم مسئله محدودتر شده و بر وزن تأکید می‌شود و منظور آن است که انسان‌ها در معاملات با یکدیگر چیزی را کم و کسر نگذارند و وزن و اندازه‌گیری را به درستی رعایت کنند. به گزارش مکارم، در برخی از روایات «میزان» به وجود امام تعبیر شده و در بعضی نظرات تفسیر میزان به «قرآن» بیان شده است. در هر دو حالت، این دو وسیله‌ای هستند برای سنجش حق از باطل و عامل مؤثر برای هدایت انسان‌ها.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۴۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۱۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۱۰۸-۱۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره الرحمن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۶۴.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
