آیه ۳۳ سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۳۱ سوره الرحمن''' سی‌ و سومین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۳۳ سوره الرحمن''' سی‌ و سومین [[آیه]] از پنجاه و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. مخاطب این آیه انسان‌ها و [[جنیان]] هستند که به آنها گفته می‌شود: «ای گروه انس و جن! اگر می‌توانید از مرزهای آسمان (برای فرار از مجازات پروردگارتان) بگذرید و از حیطه قدرت او خارج شوید. ولی هرگز قادر به این کار نیستید؛ مگر با نیرویی الهی.»


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] پس از بیان حسابرسی دقیق اعمال در [[قیامت]] در آیه قبل، در این آیه به انسان‌ها و جنیان می‌گوید: «شما هرگز نمی‌توانید از محدوده قدرت و فرمان‌دهی [[خداوند]] خارج شوید و از مجازات و کیفر او برکنار بمانید. شما قادر به گذشتن از مرزهای آسمانی نیستید مگر با نیرویی الهی!» به گزارش مکارم، «معشر» در آیه به معنای جمعیت کاملی است که از طوایف و اصناف مختلف تشکیل شده و «اقطار» به معنای اطراف چیزی گفته شده است. به باور مکارم، مقدم شدن «جن» در این آیه ممکن است به این خاطر باشد که آنان آمادگی بیشتری را برای سیر و حرکت در آسمان دارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۸-۱۵۰|ج=۲۳}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸

آیه ۳۳ سوره الرحمن
مشخصات قرآنی
نام سورهالرحمن
تعداد آیات سوره۷۸
شماره آیه۳۳
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۳ سوره الرحمن سی‌ و سومین آیه از پنجاه و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. مخاطب این آیه انسان‌ها و جنیان هستند که به آنها گفته می‌شود: «ای گروه انس و جن! اگر می‌توانید از مرزهای آسمان (برای فرار از مجازات پروردگارتان) بگذرید و از حیطه قدرت او خارج شوید. ولی هرگز قادر به این کار نیستید؛ مگر با نیرویی الهی.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ آیهٔ ۳۳ از سورهٔ ۵۵ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«ای گروه جن و انس! اگر می‌توانید از کناره‌های آسمان و زمین بگذرید، پس بگذرید، جز به توانی (شگرف از آنها) نمی‌توانید بگذرید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«ای گروه جن و انس اگر توانید که از گوشه و کنار آسمانها و زمین نفوذ کنید، نفوذ کنید، اما جز با نیرویی عظیم، نتوانید به درون راه برید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن پس از بیان حسابرسی دقیق اعمال در قیامت در آیه قبل، در این آیه به انسان‌ها و جنیان می‌گوید: «شما هرگز نمی‌توانید از محدوده قدرت و فرمان‌دهی خداوند خارج شوید و از مجازات و کیفر او برکنار بمانید. شما قادر به گذشتن از مرزهای آسمانی نیستید مگر با نیرویی الهی!» به گزارش مکارم، «معشر» در آیه به معنای جمعیت کاملی است که از طوایف و اصناف مختلف تشکیل شده و «اقطار» به معنای اطراف چیزی گفته شده است. به باور مکارم، مقدم شدن «جن» در این آیه ممکن است به این خاطر باشد که آنان آمادگی بیشتری را برای سیر و حرکت در آسمان دارند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره الرحمن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره رعد و پیش از سوره انسان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۲۹) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.