بدون تصویر

آیه ۲۷ سوره مرسلات

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۵۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۷ سوره مرسلات
مشخصات قرآنی
نام سورهمرسلات
تعداد آیات سوره۵۰
شماره آیه۲۷
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

سآیه ۲۷ سوره مرسلات بیست و هفتمین آیه از هفتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به دو نعمت از نعمت‌های الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوه‌های استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَجَعَلْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَيْنَاكُمْ مَاءً فُرَاتًا آیهٔ ۲۷ از سورهٔ ۷۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و در آن‌جا کوه‌های بلند قرار دادیم و به شما آبی شیرین نوشاندیم»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و در آن کوههای بلند پدید آوردیم و به شما آبی شیرین نوشاندیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به دو نعمت از نعمات الهی اشاره شده است: قرار داده شدن کوه‌های استوار و سر به‌فلک کشیده بر روی زمین و دیگری آب که از دل همین کوه‌ها جاری می‌شود و مایه حیات موجودات روی زمین است. به گزارش او، کوه‌ها در داخل زمین ریشه‌هایشان به یکدیگر متصل است و از زمین در برابر فشارهای داخلی و جزر و مدهای خارجی محافظت می‌کند. همچنین بادها و طوفان‌های عظیم را کنترل و مهار می‌کنند و باعث آرامش اهل زمین می‌گردند. به گفته مکارم، کوه‌ها در ایجاد باران نقش دارند و بسیاری از سرچشمه آب‌های زمین از برف‌های متراکم کوه‌هاست و این کوه‌ها از مهم‌ترین ذخایر آب‌های زمین به‌شمار می‌آیند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مرسلات، هفتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره همزه و پیش از سوره ق نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۸) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.