آیه ۱۳۰ سوره نساء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نساء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۳۰ | ||||
| شماره جزء | ۵ | ||||
| شماره حزب | ۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳۰ سوره نساء صد و سی‌امین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. این آیه در موضوع طلاق است و در آن الله، روزی‌رسان و بی‌نیازکننده طرفین طلاق معرفی شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر از هم جدا شوند خداوند هر یک را از فضل گسترده خود بی‌نیاز می‌کند، و خداوند گشایشگر و حکیم است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر از هم جدا شوند خداوند هر یک را با توانگری خویش بی‌نیاز گرداند، و خداوند گشایشگر فرزانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه گذشته، در این آیه گفته شده است که می‌توان زندگی زناشویی را قطع کرد و این الله است که پس از طلاق و جدایی، از روی رحمت خود آن دو را بی‌نیاز خواهد کرد. در پایان این آیه الله با دو وصف واسع و حکیم (به معنای رحمت‌گر وسیع و فرزانه) توصیف شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۳۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۱۵۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۹۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۹۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۱۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نساء»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
