آیه ۱۴۴ سوره نساء
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | نساء | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۷۶ | ||||
شماره آیه | ۱۴۴ | ||||
شماره جزء | ۵ | ||||
شماره حزب | ۲۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴۴ سوره نساء صد و چهل و چهارمین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. متن آیه در توصیه مؤمنان به تکیهگاه قرار ندادن منافقان به جای مؤمنان است. بر اساس این آیه، این اقدام، دلیل آشکار بر علیه مؤمنان در نزد خداست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانیکه ایمان آوردهاید! کافران را به جای مؤمنان به دوستی نگیرید، آیا میخواهید حجّت و دلیل آشکاری علیه خود به دست خدا بدهید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان کافران را به جای مؤمنان، دوست نگیرید، آیا میخواهید در پیشگاه خداوند حجت را بر خود تمام کنید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه، آیات گذشته در خصوص توصیف منافقان، در این آیه، مؤمنان نسبت به آنان هشدار داده میشوند. در این آیه گفته شده است که مؤمنان نباید منافقان را تکیهگاه خود قرار دهند. در ادامه گفته شده است که این کار، موجب خواهد شد که در پیشگاه الهی، حجت را بر خود تمام خواهند کرد و دلیلی آشکار بر علیه خود در نزد خدا به حساب میآید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کردهاند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۱۷۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۰۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۱۷۹–۱۸۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نساء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.