آیه ۲ سوره حدید

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۳ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲ سوره حدید
مشخصات قرآنی
نام سورهحدید
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۲
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲ سوره حدید دومین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به مالکیت و تدبیر خداوند در عالم هستی و قدرت حیات و ممات در اوست که این مطلب نشانه آنست که همه چیز در ید قدرت خداست و همه جهان تحت اراده و فرمان او می‌باشد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ آیهٔ ۲ از سورهٔ ۵۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«فرمانروایی آسمان‌ها و زمنین از آن اوست و او زنده می‌گرداند و می‌میراند و او بر همه چیزی تواناست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«او راست فرمانروایی آسمانها و زمین، که زنده می‌دارد و می‌میراند، و او بر هر کاری تواناست‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به چند وصف دیگر از خداوند پرداخته شده است: مالکیت و تدبیر امور، زنده کردن و میراندن موجودات، قدرت و توانایی بر هر چیزی. به گزارش مکارم، مالکیت خداوند اعتباری نیست؛ بلکه مالکیتی است حقیقی و تکوینی. او در ادامه می‌نویسد: «مسئله زنده کردن و میراندن از مسائل پیچیده عالم است که هیچ کس به‌درستی از حقیقت مرگ و حیات باخبر نیست و از آنجایی که در آیه با فعل مضارع بیان شده‌اند؛ نشان‌دهنده استمرار زندگی و مرگ در طول زمان‌ها و برای همه موجودات است. همچنین از اطلاق آیه برداشت می‌شود که این موضوع نه تنها انسان‌ها بلکه شامل هرگونه مرگ و حیات در سایر موجودات زنده (فرشتگان، حیوانات و گیاهان) می‌شود و دربردارنده انواع حیات دنیایی، برزخی و رستاخیز است.»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.