آیه ۲۴ سوره حدید

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۴ سوره حدید
مشخصات قرآنی
نام سورهحدید
تعداد آیات سوره۲۹
شماره آیه۲۴
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۴ سوره حدید بیست و چهارمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به معرفی صفات افراد متکبر و فخر فروش اشاره شده است که آنان علاوه بر این صفات، صفت بخل دارند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ ۗ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ آیهٔ ۲۴ از سورهٔ ۵۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«همان کسانی‌که بخل می‌روزند و مردم را به بخل ورزیدن فرمان می‌دهند و هرکس که روی‌گردان شود (بداند که) خداوند بی‌نیاز و ستوده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«همان کسانی که بخل می‌ورزند و مردمان را نیز به بخل می‌فرمایند، و هر کس روی بر تابد، [بداند که‌] خداوند بی نیاز ستوده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: به دنبال آیه گذشته که به افراد متکبر و فخر فروش اشاره شد؛ قرآن در این آیه آنان را با صفت دیگری معرفی می‌کند. آنان افرادی هستند که بخیلند و مردم را به بخل ورزیدن دعوت می‌کنند. به گفته مکارم، این افراد به خاطر دل‌بستگی به دنیا دچار تکبر و غرور هستند و لازمه تکبر و غرور بخل داشتن و دعوت دیگران به این امر است. به باور او، دعوت دیگران به بخل برای این است که اگر دیگران سخاوت‌مند باشند؛ رسوا می‌شود و چون بخل را دوست دارد؛ آن را به دیگران تبلیغ می‌کند. او همچنین معتقد است که در این آیه منظور بخل در انفاق مالی است؛ اما مفهوم آن گسترده‌تر است و شامل بخل در علم، ادای حقوق و مانند آن می‌شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.