بدون تصویر

آیه ۲۰ سوره ملک

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۰ سوره ملک
مشخصات قرآنی
نام سورهملک
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۲۰
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۰ سوره ملک بیستمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، بر این نکته تأکید می‌شود که کافران بدانند در برابر قدرت بی‌پایان الهی هیچ یار و یاوری نخواهند داشت و اگر بخواهند با استفاده از امکانات مادی و دنیوی خود به مخالفت با خداوند برخیزند با همان نیروها نابود می‌شوند؛ چنانکه امت‌های پیشین نیز به این سرنوشت دچار شدند و از بین رفتند. درحالیکه در انتهای آیه با تعبیر «اِن الکافرون الّا فی غرور» بیان می‌دارد که کافران گرفتار غرور و نادانی هستند و از سرانجام گذشتگان خود درس عبرت نمی‌گیرند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ آیهٔ ۲۰ از سورهٔ ۶۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و چه کسی است آن که لشکر شماست و به جای خداوند مهربان به شما کمک می‌کند؟ کافران به جز در فریب و گمراهی به سر نمی‌برند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«یا کیست آنکه سپاه شماست که شما را در برابر خدای رحمان یاری دهد؟ کافران جز در [توهم و] فریب خوردگی نیستند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه با پرسشی کوتاه خطاب به کافران می‌گوید: «کیست آن سپاهی که شما را در برابر خداوند یاری دهد؟!» به عقیده او، این جمله به نبودن یار و یاوری برای کافران در مقابل خداوند اشاره دارد و به آنها هشدار می‌دهد که از مخالفت با او دست بردارند و خود را از عذاب او در امان بدارند. اما کافران به دلیل جهل و غرورشان، این هشدارهای الهی را نادیده می‌گیرند و به عاقبت کار امت‌های سرکش گذشته نیز توجهی نمی‌کنند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.