آیه ۱۰ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره ملک''' دهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰ سوره ملک''' دهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به ادامه سخنان [[جهنم|جهنمیان]] اشاره می‌شود که آنان علت اصلی بدبختی و سرانجام شوم خود را دو چیز می‌دانند؛ یکم: گوش ندادن به سخنان [[پیامبران]] و هادیان الهی و دوم: تعقل نکردن. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافران در ادامه پاسخ خود می‌گویند: اگر ما سخنان آنان را می‌شنیدیم یا تعقل می‌کردیم؛ هرگز در گروه کافران قرار نمی‌گرفتیم. به عقیده او، [[قرآن]] در اینجا از زبان [[کافران]] به دو عامل اصلی بدبختی و بدفرجامی آنها اشاره می‌کند و به این مطلب تذکر می‌دهد هنگامیکه انسان با وجود داشتن گوشی سالم، حاضر نباشد حق را بشنود و با فکر و عقلی که خداوند به او داده؛ درست نیندیشد، برای چنین فردی اگر تمام پیامبران و کتاب‌های آسمانی هم بیایند؛ اثری نخواهد داشت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۸-۳۲۹|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع جهنم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره ملک دهمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به ادامه سخنان جهنمیان اشاره می‌شود که آنان علت اصلی بدبختی و سرانجام شوم خود را دو چیز می‌دانند؛ یکم: گوش ندادن به سخنان پیامبران و هادیان الهی و دوم: تعقل نکردن.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و می‌گویند: اگر می‌شنیدیم و یا خرد می‌ورزیدیم در (زمرة) دوزخیان قرار نمی‌گرفتیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گویند اگر [سخنان آنان را] به سمع قبول می‌شنیدیم یا تعقل می‌کردیم، از زمره دوزخیان نبودیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که کافران در ادامه پاسخ خود می‌گویند: اگر ما سخنان آنان را می‌شنیدیم یا تعقل می‌کردیم؛ هرگز در گروه کافران قرار نمی‌گرفتیم. به عقیده او، قرآن در اینجا از زبان کافران به دو عامل اصلی بدبختی و بدفرجامی آنها اشاره می‌کند و به این مطلب تذکر می‌دهد هنگامیکه انسان با وجود داشتن گوشی سالم، حاضر نباشد حق را بشنود و با فکر و عقلی که خداوند به او داده؛ درست نیندیشد، برای چنین فردی اگر تمام پیامبران و کتاب‌های آسمانی هم بیایند؛ اثری نخواهد داشت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۸۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۲۸-۳۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
