آیه ۲۳ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۳ سوره ملک''' بیست و سومین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۳ سوره ملک''' بیست و سومین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه با مخاطب قرار دادن [[پیامبر اسلام]]، ابزارهای [[هدایت]] (گوش، چشم و قلب) را نام می‌برد و سپس بیان می‌دارد که از میان مردم، اندکی از آنها [[شکر]] [[نعمت]] به‌جای می‌آورند و از این امکانات به درستی استفاده می‌کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه از ابزارهای هدایت انسان‌ها نام برده شده است: «چشم یا ابصار» برای دیدن چیزها و تجربه کردن، «گوش یا سمع» برای آگاهی پیدا کردن از افکار دیگران و «قلب یا افئده» برای اندیشیدن. به گزارش او، سپس در انتهای آیه این تذکر آمده است: «با وجود اینکه خداوند همه وسایل هدایت و راهنمایی را در اختیار بشر نهاده است؛ اما عده اندکی از آنها شکرگزار نعمت‌های او هستند و بسیاری از مردم استفاده صحیحی از این نعمت‌های الهی ندارند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خلقت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع انسان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۳ سوره ملک بیست و سومین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه با مخاطب قرار دادن پیامبر اسلام، ابزارهای هدایت (گوش، چشم و قلب) را نام می‌برد و سپس بیان می‌دارد که از میان مردم، اندکی از آنها شکر نعمت به‌جای می‌آورند و از این امکانات به درستی استفاده می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: او خدایی است که شما را آفریده و برایتان گوش و چشم‌ها و دل‌ها قرار داده‌است کمتر سپاسگزاری می‌کنید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو او کسی است که شما را پدید آورده است و برای شما گوش [ها] و چشم [ها] و قلب [ها] آفریده است، چه اندکمایه سپاس می‌گزارید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه از ابزارهای هدایت انسان‌ها نام برده شده است: «چشم یا ابصار» برای دیدن چیزها و تجربه کردن، «گوش یا سمع» برای آگاهی پیدا کردن از افکار دیگران و «قلب یا افئده» برای اندیشیدن. به گزارش او، سپس در انتهای آیه این تذکر آمده است: «با وجود اینکه خداوند همه وسایل هدایت و راهنمایی را در اختیار بشر نهاده است؛ اما عده اندکی از آنها شکرگزار نعمت‌های او هستند و بسیاری از مردم استفاده صحیحی از این نعمت‌های الهی ندارند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۵۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
