آیه ۲۴ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیه‌های با موضوع خلقت، +رده:آیه‌های با موضوع انسان، +رده:آیه‌های با موضوع زمین، +رده:آیه‌های با موضوع معاد، +رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا (هاتکت)) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۴ سوره ملک''' بیست و چهارمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۴ سوره ملک''' بیست و چهارمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه نیز با مخاطب قرار دادن [[پیامبر اسلام]] به مسئله [[خلقت]] انسان‌ها و [[معاد]] اشاره می‌شود. بنابه نظر برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]]، در [[آیه ۲۲ سوره ملک|آیه ۲۲]] مسیر و در [[آیه ۲۳ سوره ملک|آیه ۲۳]] ابزار [[هدایت]] و در این آیه هدف و مقصد انسان‌ها مشخص و بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع محوری آیه مورد بحث، خلقت انسان‌ها و مسئله بازگشت آنها به سوی خداست و این آیه با دو آیه قبلی خود ارتباط معنایی دارد. به گزارش او در این آیه با تعبیر «ذرأکم» به آفرینش انسان از خاک اشاره شده است؛ در حالیکه در آیه قبل عبارت «انشأکم» می‌تواند اشاره به خلقت اولیه انسان از عدم باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱-۳۵۲|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خلقت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع انسان]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع معاد]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره ملک بیست و چهارمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه نیز با مخاطب قرار دادن پیامبر اسلام به مسئله خلقت انسان‌ها و معاد اشاره می‌شود. بنابه نظر برخی مفسران، در آیه ۲۲ مسیر و در آیه ۲۳ ابزار هدایت و در این آیه هدف و مقصد انسان‌ها مشخص و بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: اوست که شما را در زمین پراکنده نموده است و به‌سوی او برانگیخته می‌شوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو او کسی است که شما را در زمین پدید آورد، و به نزد او محشور می‌شوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که موضوع محوری آیه مورد بحث، خلقت انسان‌ها و مسئله بازگشت آنها به سوی خداست و این آیه با دو آیه قبلی خود ارتباط معنایی دارد. به گزارش او در این آیه با تعبیر «ذرأکم» به آفرینش انسان از خاک اشاره شده است؛ در حالیکه در آیه قبل عبارت «انشأکم» می‌تواند اشاره به خلقت اولیه انسان از عدم باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۵۱-۳۵۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
