بدون تصویر

آیه ۴ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله آیات)
 
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


لید (چکیده)
'''آیه ۴ سوره ملک''' چهارمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در آیه برای تأکید بر اهمیت موضوع آیه پیشین، سخن خود را تکرار می‌کند و می‌گوید: «بار دیگر به جهان خلقت نگاه کن! اما عاقبت چشمانت خسته و ناتوان (از یافتن نقص و ایرادی در جهان) به سوی تو بازمی‌گردد.» بنابه نظر مکارم مفسر شیعی، قرآن در این آیات صریحاً سه بار  دستور به دقیق نگریستن در جهان آفرینش می‌دهد تا انسان‌ها در نتیجه این مشاهده‌ها و مطالعات، علاوه بر کشف شگفتی‌های بسیار پدیده‌های عالم، با خالق این نظام و علم و قدرت بی‌پایان او بهتر و بیشتر آشنا شوند. 


== متن ==
== متن ==
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱}}</ref>
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۵۸۲|ج=۳۰}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۸۱|ج=۱۹}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>


== ترجمه ==
== ترجمه ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱}}</ref>
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۵۶۲}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱}}</ref>
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۶۲}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه بار دیگر دستور به نگریستن دوباره و چندباره به پدیده‌های عالم خلقت داده شده و سپس خود در ادامه آیه با آوردن دو تعبیر «خاسئ» و «حسیر» نتیجه این دیدن‌ها را خستگی و ناکامی از یافتن ایراد و اشکالی در این نظام بیان می‌دارد. بنابه نظر مکارم، دستور موکد قرآن به مطالعه مکرر و دقت بسیار و چندین باره در پدیده‌های عالم آفرینش منجر به کشف اسرار و شگفتی‌های فراوان جهان نیز می‌شود و در پی آن انسان به درک بهتری از نظم بی‌نظیر و انسجام بدون نقص این نظام می‌رسد. سپس در انتها با آفریننده و خالق این دستگاه آشنایی کامل‌تر و بهتری پیدا می‌کند و هدف اصلی قرآن از بیان این آیات محقق می‌گردد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۰-۳۲۲|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
محل قرار گرفتن بسته محتوایی
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره ملک]]، شصت و هفتمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره طور]] و پیش از [[سوره حاقه]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۳۰۸۸|ف=سوره ملک}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع خلقت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۲

آیه ۴ سوره ملک
مشخصات قرآنی
نام سورهملک
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۴
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴ سوره ملک چهارمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در آیه برای تأکید بر اهمیت موضوع آیه پیشین، سخن خود را تکرار می‌کند و می‌گوید: «بار دیگر به جهان خلقت نگاه کن! اما عاقبت چشمانت خسته و ناتوان (از یافتن نقص و ایرادی در جهان) به سوی تو بازمی‌گردد.» بنابه نظر مکارم مفسر شیعی، قرآن در این آیات صریحاً سه بار دستور به دقیق نگریستن در جهان آفرینش می‌دهد تا انسان‌ها در نتیجه این مشاهده‌ها و مطالعات، علاوه بر کشف شگفتی‌های بسیار پدیده‌های عالم، با خالق این نظام و علم و قدرت بی‌پایان او بهتر و بیشتر آشنا شوند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ آیهٔ ۴ از سورهٔ ۶۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«باز هم بارها و بارها بنگر (تا) چشم تو خسته و درمانده به‌سویت باز می‌گردد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«سپس دوباره چشم بگردان، چشمت خسته و مانده باز می‌گردد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه بار دیگر دستور به نگریستن دوباره و چندباره به پدیده‌های عالم خلقت داده شده و سپس خود در ادامه آیه با آوردن دو تعبیر «خاسئ» و «حسیر» نتیجه این دیدن‌ها را خستگی و ناکامی از یافتن ایراد و اشکالی در این نظام بیان می‌دارد. بنابه نظر مکارم، دستور موکد قرآن به مطالعه مکرر و دقت بسیار و چندین باره در پدیده‌های عالم آفرینش منجر به کشف اسرار و شگفتی‌های فراوان جهان نیز می‌شود و در پی آن انسان به درک بهتری از نظم بی‌نظیر و انسجام بدون نقص این نظام می‌رسد. سپس در انتها با آفریننده و خالق این دستگاه آشنایی کامل‌تر و بهتری پیدا می‌کند و هدف اصلی قرآن از بیان این آیات محقق می‌گردد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.