بدون تصویر

آیه ۷ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۷ سوره ملک''' هفتمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۷ سوره ملک''' هفتمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبل، [[قرآن]] در این آیه به بخشی از [[عذاب‌]]<nowiki/>های [[کافران]] در [[قیامت]] اشاره کرده و چنین می‌گوید: «هنگامیکه کافران در آن [[جهنم]] سوزان با ذلت و خواری پرتاب می‌شوند؛ درحالیکه دوزخ پیوسته در حال جوشیدن است و صداهایی وحشتناک و آزاردهنده از آن به گوش کافران و معذبان در آتش می‌رسد.»


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به شرح حال و چگونگی برخورد با کافران در قیامت اشاره شده است که آنها را با نهایت خواری و ذلت به درون جهنم و آتش پرتاب می‌کنند. به گزارش او، یکی از اوصاف جهنم که در آیه با تعبیر «تفور» آمده است؛ در لغت به معنای پیوسته جوشان و در حال غلیان است. به گوش رسیدن صداهایی آزاردهنده و وحشتناک یا ناله‌هایی طولانی، وصف دیگری از وضعیت جهنم در [[جهان آخرت]] است که با عبارت «شهیق» در اینجا مشخص شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲۶-۳۲۷|ج=۲۴}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع عذاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۴

آیه ۷ سوره ملک
مشخصات قرآنی
نام سورهملک
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۷
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۳
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره ملک هفتمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبل، قرآن در این آیه به بخشی از عذاب‌های کافران در قیامت اشاره کرده و چنین می‌گوید: «هنگامیکه کافران در آن جهنم سوزان با ذلت و خواری پرتاب می‌شوند؛ درحالیکه دوزخ پیوسته در حال جوشیدن است و صداهایی وحشتناک و آزاردهنده از آن به گوش کافران و معذبان در آتش می‌رسد.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ آیهٔ ۷ از سورهٔ ۶۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«چون در آنجا افکنده شوند از آن نعره‌ای می‌شنوند درحالیکه می‌جوشد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«چون در آنجا افکنده شوند، نعره آن را می‌شنوند، و آن بر می‌جوشد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به شرح حال و چگونگی برخورد با کافران در قیامت اشاره شده است که آنها را با نهایت خواری و ذلت به درون جهنم و آتش پرتاب می‌کنند. به گزارش او، یکی از اوصاف جهنم که در آیه با تعبیر «تفور» آمده است؛ در لغت به معنای پیوسته جوشان و در حال غلیان است. به گوش رسیدن صداهایی آزاردهنده و وحشتناک یا ناله‌هایی طولانی، وصف دیگری از وضعیت جهنم در جهان آخرت است که با عبارت «شهیق» در اینجا مشخص شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.