آیه ۱۸ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۸ سوره ملک''' هجدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۸ سوره ملک''' هجدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال سخنان تهدیدآمیز و هشداردهنده آیات گذشته، [[قرآن]] در این آیه [[عذاب]]<nowiki/>های دنیوی اقوام طغیان‌گر پیشین را یادآوری می‌کند و بر این مسئله تأکید دارد که ای انسان‌ها بدانید عذاب [[کافران]] و [[گناه|مجرمان]] منحصر در [[قیامت]] نیست؛ بلکه او امت‌های سرکش گذشته را با همین زلزله‌ها و تندبادها از میان برداشته و قدرت‌های آنها را در هم کوبیده تا به جایی که حتی هیچ اثری از برخی از آنها باقی نمانده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال سخنان تهدیدآمیز آیات پیشین، در این آیه با هشدار و بیان سرانجام سرنوشت امت‌های طغیان‌گر گذشته، بر منحصر نبودن عذاب کافران در قیامت تأکید می‌شود. به عقیده او، همین زلزله‌ها و حرکت‌های شدید زمین یا صاعقه‌ها و تندبادهای سهمگین نمونه‌هایی از عذاب‌های دنیوی هستند که خداوند به وسیله آنها گروه‌های بسیاری از کافران و مجرمان را در طول تاریخ نابود کرده و بدین شکل قدرت و توانایی و حاکمیت مطلق خویش را به بشر نشان داده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۰-۳۴۱|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره ملک هجدهمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال سخنان تهدیدآمیز و هشداردهنده آیات گذشته، قرآن در این آیه عذاب‌های دنیوی اقوام طغیان‌گر پیشین را یادآوری می‌کند و بر این مسئله تأکید دارد که ای انسان‌ها بدانید عذاب کافران و مجرمان منحصر در قیامت نیست؛ بلکه او امت‌های سرکش گذشته را با همین زلزله‌ها و تندبادها از میان برداشته و قدرت‌های آنها را در هم کوبیده تا به جایی که حتی هیچ اثری از برخی از آنها باقی نمانده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به‌راستی کسانی‌که پیش از اینان بودند تکذیب کردند پس بنگر کیفر من چگونه بوده است!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی که پیشینیان آنان تکذیب پیشه کردند پس [بنگر که] عقوبت من چگونه بود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال سخنان تهدیدآمیز آیات پیشین، در این آیه با هشدار و بیان سرانجام سرنوشت امت‌های طغیان‌گر گذشته، بر منحصر نبودن عذاب کافران در قیامت تأکید می‌شود. به عقیده او، همین زلزله‌ها و حرکت‌های شدید زمین یا صاعقه‌ها و تندبادهای سهمگین نمونه‌هایی از عذاب‌های دنیوی هستند که خداوند به وسیله آنها گروه‌های بسیاری از کافران و مجرمان را در طول تاریخ نابود کرده و بدین شکل قدرت و توانایی و حاکمیت مطلق خویش را به بشر نشان داده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۹۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۴۰-۳۴۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
