آیه ۱۵ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵ سوره ملک''' پانزدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۵ سوره ملک''' پانزدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث آیات پیشین، [[قرآن]] در این آیه قسمتی از [[نعمت]]<nowiki/>های [[خداوند]] در این دنیا را بیان می‌کند. رام بودن زمین برای انسان‌هاو به دنبالش بهره‌مند شدنشان از [[رزق]] و روزی‌های پروردگار، اولین نعمت‌هایی هستند که به آنها اشاره می‌شود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که رام بودن زمین برای انسان‌ها با وجود حرکت‌های سریع و مداومی که دارد؛ اولین نعمتی است که در این آیه به آن اشاره شده است. به عقیده او، آرام و ساکن بودن زمین باعث می‌شود تا انسان‌ها و سایر موجودات بتوانند بر روی آن زندگی و حرکت کنند و به دنبال کسب روزی‌هایشان باشند. بنابه گزارش مکارم، در انتهای آیه نیز برای توجه و تنبه دادن انسان‌ها به مسئله معاد و بازگشت به سوی خداوند اشاره شده تا بدانند این دنیا هدف نهایی آفرینش نیست و همه این امکانات فراهم شده در دنیا وسیله‌ای در مسیر حیات و زندگی ابدی او در آخرتند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۳۷-۳۳۸|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع معاد]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع رزق]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خلقت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۰۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵ سوره ملک پانزدهمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث آیات پیشین، قرآن در این آیه قسمتی از نعمت‌های خداوند در این دنیا را بیان می‌کند. رام بودن زمین برای انسان‌هاو به دنبالش بهره‌مند شدنشان از رزق و روزی‌های پروردگار، اولین نعمت‌هایی هستند که به آنها اشاره می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«او خدایی است که زمین را برایتان رام گردانیده است پس در گوشه و کنار آن راه بروید و از روزی خداوند بخورید و زنده شدن دوباره در دست اوست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اوست کسی که زمین را برای شما رام گردانید، پس در گوشه و کنار آن رهسپار شوید و از روزی او بخورید، و رستاخیز به امر [و در پیشگاه] اوست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که رام بودن زمین برای انسان‌ها با وجود حرکت‌های سریع و مداومی که دارد؛ اولین نعمتی است که در این آیه به آن اشاره شده است. به عقیده او، آرام و ساکن بودن زمین باعث می‌شود تا انسان‌ها و سایر موجودات بتوانند بر روی آن زندگی و حرکت کنند و به دنبال کسب روزی‌هایشان باشند. بنابه گزارش مکارم، در انتهای آیه نیز برای توجه و تنبه دادن انسان‌ها به مسئله معاد و بازگشت به سوی خداوند اشاره شده تا بدانند این دنیا هدف نهایی آفرینش نیست و همه این امکانات فراهم شده در دنیا وسیله‌ای در مسیر حیات و زندگی ابدی او در آخرتند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۹۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۳۷-۳۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
