آیه ۱۶ سوره حشر: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مدنی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره حشر''' شانزدهمین [[آیه]] از پنجاه و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۶ سوره حشر''' شانزدهمین [[آیه]] از پنجاه و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به عنوان تشبیه به داستان [[شیطان]] و فریب‌کاری‌های او اشاره و وضعیت [[منافقان]] بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه وضعیت منافقان را در قالب یک تشبیه بیان می‌کند: «داستان آنها مانند داستان شیطان است که به انسان گفت: [[کافر]] شو تا مشکلات تو را حل کنم. اما هنگامیکه کافر شد؛ گفت من از تو بیزارم. من از [[خداوند]] عالمیان بیم دارم.» به گفته مکارم، منظور از انسان در آیه، مطلق انسان‌هاست که فریب شیطان را می‌خورند ولی شیطان آنها را تنها می‌گذارد و سپس اعلام بیزاری می‌کند. در ادامه مکارم می‌نویسد: «احتمال دارد منظور «[[ابوجهل]]» و پیروان او باشد. برخی نیز مراد از انسان در آیه را «[[برصیصا]]» [[عابد]] [[بنی اسرائیل]] دانسته‌اند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۳۶–۵۳۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حشر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۴ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره حشر شانزدهمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به عنوان تشبیه به داستان شیطان و فریب‌کاری‌های او اشاره و وضعیت منافقان بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنْسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِنْكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مانند داستان شیطان چون به انسان گفت: کفر ورز، پس چون کفر ورزیدند گفت: من از تو بیزارم، من از خداوند، پروردگار جهانیان می‌ترسم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همانند شیطان که به انسان گوید کافر شو، و چون کافر شود، گوید من از تو بری و بر کنارم، که من از خداوند -پروردگار جهانیانمی‌ترسم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که آیه وضعیت منافقان را در قالب یک تشبیه بیان می‌کند: «داستان آنها مانند داستان شیطان است که به انسان گفت: کافر شو تا مشکلات تو را حل کنم. اما هنگامیکه کافر شد؛ گفت من از تو بیزارم. من از خداوند عالمیان بیم دارم.» به گفته مکارم، منظور از انسان در آیه، مطلق انسان‌هاست که فریب شیطان را می‌خورند ولی شیطان آنها را تنها می‌گذارد و سپس اعلام بیزاری می‌کند. در ادامه مکارم می‌نویسد: «احتمال دارد منظور «ابوجهل» و پیروان او باشد. برخی نیز مراد از انسان در آیه را «برصیصا» عابد بنی اسرائیل دانسته‌اند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۱۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۵۳۶–۵۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حشر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
