آیه ۹ سوره حدید: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیه‌های مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره حدید''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۹ سوره حدید''' نهمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه بر این نکته تأکید می‌شود که «[[خداوند]] کسی است که برای [[هدایت]] بندگان آیات روشن را بر [[پیامبر اسلام|پیامبرش]] نازل کرده و نسبت به آنان رئوف و مهربان است.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در ادامه آیات گذشته تأکید می‌کند که خداوند برای خارج کردن بندگان از تاریکیها به سمت نور و روشنایی بر پیامبرش آیات روشنی را نازل کرده و نسبت به آنان رئوف و مهربان است. به گزارش مکارم، گروهی از [[مفسران]] «آیات بینات» را به همه [[معجزات]] و برخی دیگر آن را به «قرآن» معنا کرده‌اند. به باور او، عبارت «[[رئوف]]» و «[[رحیم]]» اشاره به این حقیقت است که دعوت به سوی خداوند، [[ایمان]] آوردن به او و [[انفاق]] در راهش اینها مظهری از مظاهر رحمت خداوند هستند که شامل حال [[مسلمانان]] گردیده است. او در ادامه می‌نویسد: «برخی «رأفت » را محبت و لطف خاص خدا به بندگان مطیعش و «رحمت» را به لطف و عنایت او به [[گناه‌کاران]] گفته‌اند. برخی مفسران نیز معتقدند: «رأفت» درباره رحمت قبل از ظهور آن است و «رحمت» تعبیری است که بعد از ظهور به آن گفته می‌شود.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۷-۳۱۸|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حدید | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره حدید نهمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه بر این نکته تأکید می‌شود که «خداوند کسی است که برای هدایت بندگان آیات روشن را بر پیامبرش نازل کرده و نسبت به آنان رئوف و مهربان است.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبْدِهِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَإِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اوست خدایی که بر بنده‌اش آیه‌های روشن نازل می‌کند تا شما را از تاریکیها به نور باز برد و خداوند نسبت به شما بخشندة مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اوست که بر بنده‌اش آیاتی روشنگر فرو فرستاده است تا شما را از تاریکیها[ی جهل و کفر] به سوی نور [علم و ایمان] بازبرد، و بی‌گمان خداوند در حق شما رئوف مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیات گذشته تأکید می‌کند که خداوند برای خارج کردن بندگان از تاریکیها به سمت نور و روشنایی بر پیامبرش آیات روشنی را نازل کرده و نسبت به آنان رئوف و مهربان است. به گزارش مکارم، گروهی از مفسران «آیات بینات» را به همه معجزات و برخی دیگر آن را به «قرآن» معنا کرده‌اند. به باور او، عبارت «رئوف» و «رحیم» اشاره به این حقیقت است که دعوت به سوی خداوند، ایمان آوردن به او و انفاق در راهش اینها مظهری از مظاهر رحمت خداوند هستند که شامل حال مسلمانان گردیده است. او در ادامه می‌نویسد: «برخی «رأفت » را محبت و لطف خاص خدا به بندگان مطیعش و «رحمت» را به لطف و عنایت او به گناه‌کاران گفته‌اند. برخی مفسران نیز معتقدند: «رأفت» درباره رحمت قبل از ظهور آن است و «رحمت» تعبیری است که بعد از ظهور به آن گفته می‌شود.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۱۷-۳۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
