آیه ۲۵ سوره حدید: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۵ سوره حدید''' بیست و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۵ سوره حدید''' بیست و پنجمین [[آیه]] از پنجاه و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به هدف ارسال [[پیامبران]] و برنامه آنان برای [[هدایت]] مردم است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: از آنجایی که انسانها برای کسب معنویت و رسیدن به سعادت و رضای [[خداوند]] نیاز به رهبری الهی دارند؛ در این آیه هدف ارسال پیامبران و برنامههای آنها برای هدایت مردم عنوان شده است. براساس متن آیه، خداوند پیامبران را همراه با دلائل آشکار ([[معجزات]])، [[کتاب آسمانی]] و میزان به سوی مردم فرستاده است تا به این وسیله مردم عدل و قسط را اقامه کنند. به گفته مکارم، «بینات» معنای گستردهای دارد و شامل «معجزات» و «دلائل عقلی» میشود. «میزان» نیز به معنای (وسیله وزن کردن و سنجش) و در اینجا منظور از آن مصداق معنویاش یعنی (معیار سنجش بدیها و خوبیها، ارزشها و ضد ارزشهاست.) به باور مکارم، هدف از ارسال انبیاء اجرای عدل و قسط در میان مردم است و منظور از تعبیر «لیقوم الناس بالقسط» آن است که خود مردم مجری عدل و داد باشند و پیامبران آنان را بر این کار وادار نمیکنند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۰-۳۷۵|ج=۲۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۰
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | حدید | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
شماره آیه | ۲۵ | ||||
شماره جزء | ۲۷ | ||||
شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۵ سوره حدید بیست و پنجمین آیه از پنجاه و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به هدف ارسال پیامبران و برنامه آنان برای هدایت مردم است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ۖ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ما پيامبرانمان را با دليلهاي روشن فرستاديم و با آنها کتاب و ترازو، را نيز نازل کرديم تا مردم به عدالت عمل کنند و آهن را که در آن نيرويي سخت و منافعي براي مردم است فرو فرستاديم ، تا خدا بداند چه کسي به ناديده، او و پيامبرانش را ياري ميکند زيرا خدا توانا و پيروزمند است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به راستی که پیامبرانمان را همراه با پدیدههای روشنگر فرستادیم و همراه آنان کتاب آسمانی و سنجه فرو فرستادیم، تا مردم به دادگری برخیزند، و آهن را پدید آوردیم که در آن [مایه] ستیز و صلابت است و نیز سودهایی برای مردم، تا سرانجام خداوند معلوم بدارد که چه کسی در نهان [جانب] او و پیامبرانش را یاری میدهد، بیگمان خداوند نیرومند پیروزمند است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: از آنجایی که انسانها برای کسب معنویت و رسیدن به سعادت و رضای خداوند نیاز به رهبری الهی دارند؛ در این آیه هدف ارسال پیامبران و برنامههای آنها برای هدایت مردم عنوان شده است. براساس متن آیه، خداوند پیامبران را همراه با دلائل آشکار (معجزات)، کتاب آسمانی و میزان به سوی مردم فرستاده است تا به این وسیله مردم عدل و قسط را اقامه کنند. به گفته مکارم، «بینات» معنای گستردهای دارد و شامل «معجزات» و «دلائل عقلی» میشود. «میزان» نیز به معنای (وسیله وزن کردن و سنجش) و در اینجا منظور از آن مصداق معنویاش یعنی (معیار سنجش بدیها و خوبیها، ارزشها و ضد ارزشهاست.) به باور مکارم، هدف از ارسال انبیاء اجرای عدل و قسط در میان مردم است و منظور از تعبیر «لیقوم الناس بالقسط» آن است که خود مردم مجری عدل و داد باشند و پیامبران آنان را بر این کار وادار نمیکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حدید، پنجاه و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره زلزال و پیش از سوره محمد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۳۷۰-۳۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حدید»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.