بدون تصویر

آیه ۱ سوره حشر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۱ سوره حشر''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره با [[تسبیح]] [[خداوند]] و تأکید بر عزت و [[حکمت]] اوست.  
'''آیه ۱ سوره حشر''' یکمین [[آیه]] از پنجاه و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره با [[تسبیح]] [[خداوند]] و تأکید بر عزت و [[حکمت]] اوست.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که اولین آیه سوره با تسبیح و [[تنزیه]] عمومی خداوند توسط تمام موجوداتی که در آسمان‌ها و زمین هستند؛ آغاز می‌شود. به باور مکارم، این آیه در حقیقت مقدمه‌ای است بر آیات بعدی که در آنها شرح ماجرای قوم [[یهود]] «[[بنی نضیر]]» و توطئه آنها علیه [[اسلام]] عنوان شده است. آیه با دو صفت «[[عزیز]]» و «[[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]]» از [[اسماء الحسنی|اسماءالحسنی]] الهی و تأکید بر شکست‌ناپذیری و حکیم بودن [[الله]] به پایان می‌رسد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۷-۴۸۸|ج=۲۳}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که اولین آیه سوره با تسبیح و [[تنزیه]] عمومی خداوند توسط تمام موجوداتی که در آسمان‌ها و زمین هستند؛ آغاز می‌شود. به باور مکارم، این آیه در حقیقت مقدمه‌ای است بر آیات بعدی که در آنها شرح ماجرای قوم [[یهود]] «[[بنی نضیر]]» و توطئه آنها علیه [[اسلام]] عنوان شده است. آیه با دو صفت «[[عزیز]]» و «[[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]]» از [[اسماء الحسنی|اسماءالحسنی]] الهی و تأکید بر شکست‌ناپذیری و حکیم بودن [[الله]] به پایان می‌رسد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸۷–۴۸۸|ج=۲۳}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۲

آیه ۱ سوره حشر
مشخصات قرآنی
نام سورهحشر
تعداد آیات سوره۲۴
شماره آیه۱
شماره جزء۲۸
شماره حزب۱۰۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱ سوره حشر یکمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آغاز سوره با تسبیح خداوند و تأکید بر عزت و حکمت اوست.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ آیهٔ ۱ از سورهٔ ۵۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«به نام خداوند بخشندة مهربان، آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است خدا را به پاکی یاد می‌کند و او پیروزمند فرزانه است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است خداوند را تسبیح می‌گوید، و او پیروزمند فرزانه است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که اولین آیه سوره با تسبیح و تنزیه عمومی خداوند توسط تمام موجوداتی که در آسمان‌ها و زمین هستند؛ آغاز می‌شود. به باور مکارم، این آیه در حقیقت مقدمه‌ای است بر آیات بعدی که در آنها شرح ماجرای قوم یهود «بنی نضیر» و توطئه آنها علیه اسلام عنوان شده است. آیه با دو صفت «عزیز» و «حکیم» از اسماءالحسنی الهی و تأکید بر شکست‌ناپذیری و حکیم بودن الله به پایان می‌رسد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.