آیه ۱۹ سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۹ سوره نبأ''' نوزدهمین [[آیه]] از هفتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه [[قیامت]] اشاره دارد که بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن | '''آیه ۱۹ سوره نبأ''' نوزدهمین [[آیه]] از هفتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه [[قیامت]] اشاره دارد که بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن درهای عالم «[[غیب]]» به عالم «شهود» و راه یافتن [[فرشتگان]] به عالم انسان‌ها یا فراهم شدن امکان سفر انسان‌ها به آسمان‌ها در آن روز باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه قیامت اشاره دارد که بنابه نظر مفسران ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه قیامت اشاره دارد که بنابه نظر مفسران ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن درهای عالم «غیب» به عالم «شهود» و راه یافتن فرشتگان به عالم انسان‌ها یا فراهم شدن امکان سفر انسان‌ها به آسمان‌ها در آن روز باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۲–۳۴|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۹ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۹ سوره نبأ نوزدهمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه قیامت اشاره دارد که بنابه نظر مفسران ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن درهای عالم «غیب» به عالم «شهود» و راه یافتن فرشتگان به عالم انسان‌ها یا فراهم شدن امکان سفر انسان‌ها به آسمان‌ها در آن روز باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آسمان شکافته می‌شود و دروازه دروازه می‌گردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث، به باز شدن درهای آسمان در آستانه قیامت اشاره دارد که بنابه نظر مفسران ممکن است منظور از درها و گشوده شدن آنها، باز شدن درهای عالم «غیب» به عالم «شهود» و راه یافتن فرشتگان به عالم انسان‌ها یا فراهم شدن امکان سفر انسان‌ها به آسمان‌ها در آن روز باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۲–۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
