آیه ۱۷۴ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷۴ سوره بقره'''، صد و هفتاد و چهارمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. این آیه در ضمن برخی از آیات پیشین، به موضوع شماتت [[یهودیان]] به خاطر کتمان حقایق در [[کتب آسمانی]] پرداخته است. | '''آیه ۱۷۴ سوره بقره'''، صد و هفتاد و چهارمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. این آیه در ضمن برخی از آیات پیشین، به موضوع شماتت [[یهودیان]] به خاطر کتمان حقایق در [[کتب آسمانی]] پرداخته است. در پایان آیه به عذاب آنان در قیامت اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این [[آیه]] و چند آیه بعدش، در راستای آنچه در [[آیه ۱۵۹ سوره بقره]] آمده است، خطاب به [[یهودیان]] با موضوع کتمان حقایق سخن می‌گوید. بر اساس این آیه، یهودیان به خاطر کتمان حقایق در [[کتاب‌های آسمانی]] و فروش آن به بهایی اندک مورد شماتت قرار گرفته‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۹۱-۵۹۲|ج=۱}}</ref> | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این [[آیه]] و چند آیه بعدش، در راستای آنچه در [[آیه ۱۵۹ سوره بقره]] آمده است، خطاب به [[یهودیان]] با موضوع کتمان حقایق سخن می‌گوید. بر اساس این آیه، یهودیان به خاطر کتمان حقایق در [[کتاب‌های آسمانی]] و فروش آن به بهایی اندک مورد شماتت قرار گرفته‌اند. در ادامه آیه به موضوع عذاب آنان در قیامت اشاره شده است و تاکید شده است که خدا با آنان در قیامت سخنی نمی‌گوید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۹۱-۵۹۲|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۷۴ | ||||
| شماره جزء | ۲ | ||||
| شماره حزب | ۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷۴ سوره بقره، صد و هفتاد و چهارمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. این آیه در ضمن برخی از آیات پیشین، به موضوع شماتت یهودیان به خاطر کتمان حقایق در کتب آسمانی پرداخته است. در پایان آیه به عذاب آنان در قیامت اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۙ أُولَٰئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همانا کسانی‌که آنچه را خدا از کتاب نازل کرده، پنهان می‌دارند و آن را به بهای اندکی می‌فروشند، در شکمهایشان جز آتش چیزی را فرو نمی‌برند و خداوند در روز قیامت با آنها سخن نمی‌گوید و آنها را پاکیزه نمی‌گرداند و برای آنها عذابی دردناک است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کسانی که بخشی از کتاب فرو فرستاده خداوند را پنهان می‌دارند و آن را به بهای ناچیز می‌فروشند، جز آتش در درون خویش نمی‌انبارند و خداوند روز قیامت با آنان سخن نخواهد گفت، و پاکیزه‌شان نمی‌دارد و عذابی دردناک [در پیش] دارند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه و چند آیه بعدش، در راستای آنچه در آیه ۱۵۹ سوره بقره آمده است، خطاب به یهودیان با موضوع کتمان حقایق سخن می‌گوید. بر اساس این آیه، یهودیان به خاطر کتمان حقایق در کتاب‌های آسمانی و فروش آن به بهایی اندک مورد شماتت قرار گرفته‌اند. در ادامه آیه به موضوع عذاب آنان در قیامت اشاره شده است و تاکید شده است که خدا با آنان در قیامت سخنی نمی‌گوید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۵: ۲۰۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۶۴۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۵۹۱-۵۹۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
