آیه ۱۶ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره ملک''' شانزدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۶ سوره ملک''' شانزدهمین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه لحن [[قرآن]] تغییر کرده و همراه با تهدید و هشدار، به قدرت [[خداوند]] در تغییر نظام هستی اشاره و چنین بیان می‌کند: «اگر او دستور دهد این زمین آرام به لرزه در می‌آید و شما را به درون خود فرو می‌برد؛ آنگاه دیگر شما در امان نخواهید بود.» بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] عبارت «فاذا هی تمور» نشان از قدرت خداوند و تعبیر «مَن فی السماء» نیز به حاکمیت مطلق او بر عالم هستی اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه با لحنی همراه با تهدید و هشدار می‌گوید: «آیا خود را از کسی که در آسمان‌ها حاکم است در امان می‌دانید؛ به هنگامیکه دستور دهد زمین بشکافد و دائما در حال لرزه باشد و شما را به درون خود فرو برد؟!» بنابه نظر مفسران عبارت «فاذا هی تمور» نشان‌دهنده قدرت خداوند است که هرگاه بخواهد می‌تواند به حرکت و ناآرامی زمین فرمان بدهد و تعبیر «مَن فی السماء» نیز به حاکمیت مطلق او بر عالم هستی اشاره دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۳۹|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره ملک شانزدهمین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه لحن قرآن تغییر کرده و همراه با تهدید و هشدار، به قدرت خداوند در تغییر نظام هستی اشاره و چنین بیان می‌کند: «اگر او دستور دهد این زمین آرام به لرزه در می‌آید و شما را به درون خود فرو می‌برد؛ آنگاه دیگر شما در امان نخواهید بود.» بنابه نظر مفسران عبارت «فاذا هی تمور» نشان از قدرت خداوند و تعبیر «مَن فی السماء» نیز به حاکمیت مطلق او بر عالم هستی اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا از خدایی که در آسمان است خود را در امان می‌دانید که شما را در زمین فرو بَرَد درحالیکه آن می‌جنبد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا از آن که در آسمان است ایمنید که شما را در زمین فرو برد، در حالتی که آن ناگاه می‌جنبد؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه با لحنی همراه با تهدید و هشدار می‌گوید: «آیا خود را از کسی که در آسمان‌ها حاکم است در امان می‌دانید؛ به هنگامیکه دستور دهد زمین بشکافد و دائما در حال لرزه باشد و شما را به درون خود فرو برد؟!» بنابه نظر مفسران عبارت «فاذا هی تمور» نشان‌دهنده قدرت خداوند است که هرگاه بخواهد می‌تواند به حرکت و ناآرامی زمین فرمان بدهد و تعبیر «مَن فی السماء» نیز به حاکمیت مطلق او بر عالم هستی اشاره دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۹۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
