آیه ۱۲ سوره نبأ
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره نبأ دوازدهمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث قرآن آسمان‌های هفت‌گانه را از نعمت‌هایی دانسته است که خداوند آنها را آفریده است و در زندگی انسان‌ها اثرات و فوایدی دارند. بنابه نظر مفسران منظور از هفت در این آیه، طبقات و لایه‌های متعدد هوای اطراف زمین می‌باشد که با اینکه از لحاظ ظاهری رقیق و شفافند، ولی چنان مستحکمند که کره زمین را از برخورد مکرر سنگ‌های آسمانی با آن حفظ می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بالای سر شما هفت آسمانِ استوار بنا نهاده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته‌ایم»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه مورد بحث قرآن آسمان‌های هفت‌گانه را از نعمت‌هایی دانسته است که خداوند آنها را آفریده است و در زندگی انسان‌ها اثرات و فوایدی دارند. بنابه نظر مفسران منظور از هفت در این آیه، طبقات و لایه‌های متعدد هوای اطراف زمین می‌باشد که با اینکه از لحاظ ظاهری رقیق و شفافند، ولی چنان مستحکمند که کره زمین را از برخورد مکرر سنگ‌های آسمانی حفظ می‌کنند. علاوه بر این احتمال، برخی این عدد را عدد کثرت و آن را اشاره به منظومه‌ها و کرات متعدد آسمانی دانسته و گروهی دیگر آن را اشاره به تعداد آسمان‌ها (یعنی هفت آسمان) گفته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۵۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۳–۲۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
