آیه ۶ سوره نبأ
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره نبأ ششمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه و آیات بعدی (آیات یازده‌گانه) دوازده نعمت را ذکر می‌کند که اشاره به بیهودن نبودن خلقت عالم هستی دارد و با «برهان قدرت» و «برهان حكمت» برای مسأله معاد به استدلال می‌پردازد. اولین نعمتی که در اینجا یاد می‌شود زمین است و آن را به مهد و گهواره تشبیه کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا زمین را بستری نگردانده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا زمین را زیرانداز نساخته‌ایم؟»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، قرآن در این آیه و آیات بعدی (آیات یازده‌گانه) دوازده نعمت را ذکر می‌کند که اشاره به بیهودن نبودن خلقت عالم هستی دارد و با «برهان قدرت» و «برهان حكمت» برای مسأله معاد به استدلال می‌پردازد. اولین نعمتی که در اینجا یاد می‌شود زمین است و آن را به مهد و گهواره تشبیه کرده است. به عقیده او، تعبیر به «مهد» برای نشان دادن بخش‌های نرم و آرام زمین است که همچون گهواره یا بستر برای انسان آماده شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۵۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۵-۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
