آیه ۱۲ سوره حشر
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | حشر | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۴ | ||||
شماره آیه | ۱۲ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۱۰ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲ سوره حشر دوازدهمین آیه از پنجاه و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. این آیه صراحتا دروغگویی منافقان را آشکار کرده و سه نمونه از دروغهای آنان را برمیشمرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اگر اخراج شوند با آنان بیرون نمیروند و اگر با آنان کارزار شود به آنان یاری نمیرسانند و اگر همه به کمک و یاریشان بروند پشت میکنند و میگریزند آنگاه یاری نخواهند شد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اگر آنان [یهودیان بنینضیر] رانده شوند، ایشان همراه آنان بیرون نروند، و اگر با آنان کارزار شود، ایشان را یاری ندهند، و اگر بخواهند یاریشان دهند، پشت کنند، سپس از هیچ کس یاری نیابند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که به دنبال آیه قبل، قرآن سخنان دروغی را که منافقان به یهود «بنی نضیر» گفتند؛ بیان میکند. برطبق متن آیه، اگر یهود را بیرون کنند، منافقان با آنها نمیروند. اگر مسلمانان با آنها بجنگند، یاریشان نمیکنند. اگر هم بخواهند به آنها یاری برسانند، به زودی به آنها پشت کرده و فرار میکنند. به گزارش مکارم، این ویژگیهایی است که درباره همه منافقان تاریخ صدق میکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حشر، پنجاه و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره بینه و پیش از سوره نور نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره حشر، یک آیه ناسخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۰۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۵۲۹-۵۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حشر»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.