آیه ۱۲۸ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲۸ سوره آل‌عمران''' صد و بیست و هشتمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۲۸ سوره آل‌عمران''' صد و بیست و هشتمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. این آیه به جهت دلداری [[محمد|پیامبر اسلام]] نازل شده که نسبت به آینده [[مشرک|مشرکان]] بیمناک و نگران بوده است. بحث‌های فراوانی درباره [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آیه در میان مفسران وجود دارد. با توجه به آیه قبلی و در مجموع این دو آیه، چهار سرانجام برای مشرکان بیان می‌شود: از بین رفتن بخشی از لشکر آنان، بازگشتشان از جنگ به دلیل کمبود نفرات، بخشش و پذیرش توبه آنان در صورت پشیمانی و کیفر به خاطر ستمکاری‌هایشان. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، این آیه به جهت دلداری پیامبر اسلام نازل شده که نسبت به آینده مشرکان بیمناک و نگران بوده است. به گزارش وی، بحث‌های فراوانی درباره تفسیر آیه در میان مفسران وجود دارد. از جمله اینکه: بنابر عبارت «أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» و عطف به جمله «او يكبتهم»؛ آیه مورد بحث، ادامه آیه قبل به حساب می‌آید و در مجموع دو آیه چهار سرانجام برای مشرکان بیان می‌شود: از بین رفتن بخشی از لشکر آنان، بازگشتشان از جنگ به دلیل کمبود نفرات، بخشش و پذیرش توبه آنان در صورت پشیمانی و کیفر به خاطر ستمکاری‌هایشان.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۱-۸۲|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲۸ سوره آل‌عمران صد و بیست و هشتمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. این آیه به جهت دلداری پیامبر اسلام نازل شده که نسبت به آینده مشرکان بیمناک و نگران بوده است. بحث‌های فراوانی درباره تفسیر آیه در میان مفسران وجود دارد. با توجه به آیه قبلی و در مجموع این دو آیه، چهار سرانجام برای مشرکان بیان می‌شود: از بین رفتن بخشی از لشکر آنان، بازگشتشان از جنگ به دلیل کمبود نفرات، بخشش و پذیرش توبه آنان در صورت پشیمانی و کیفر به خاطر ستمکاری‌هایشان.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«هیچ کاری در دست تو نیست، (خدا) یا توبه آنها را می‌پذیرد و یا آنها را عذاب می‌دهد، زیرا آنان ستمکارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اختیار این کار با تو نیست، چه [خداوند] از آنان درگذرد، چه عذابشان کند، چرا که ستمکارند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، این آیه به جهت دلداری پیامبر اسلام نازل شده که نسبت به آینده مشرکان بیمناک و نگران بوده است. به گزارش وی، بحث‌های فراوانی درباره تفسیر آیه در میان مفسران وجود دارد. از جمله اینکه: بنابر عبارت «أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» و عطف به جمله «او يكبتهم»؛ آیه مورد بحث، ادامه آیه قبل به حساب می‌آید و در مجموع دو آیه چهار سرانجام برای مشرکان بیان می‌شود: از بین رفتن بخشی از لشکر آنان، بازگشتشان از جنگ به دلیل کمبود نفرات، بخشش و پذیرش توبه آنان در صورت پشیمانی و کیفر به خاطر ستمکاری‌هایشان.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۳۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۴: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۸۱-۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
