آیه ۳۰ سوره ملک: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۰ سوره ملک''' سی‌امین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۰ سوره ملک''' سی‌امین [[آیه]] از شصت و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه این سوره، به [[نعمت]] آب به عنوان یکی از جنبه‌های [[رحمت]] عام [[خداوند]] اشاره شده و به انسان‌ها هشدار می‌دهد که بدانند در صورتیکه همین آب جاری بر روی زمین از دسترس آنها خارج شود و خدا فرمان دهد که همه آب‌های زمین به داخل آن فروروند؛ هیچ کس جز خود او نمی‌تواند آن را باز گرداند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، در [[روایات اسلامی|روایات]] بسیاری از [[امامان دوازده‌گانه|امامان شیعه]]، [[مصداق]] این آیه [[حجت بن الحسن|مهدی]] و در رابطه با [[ظهور]] او [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه این سوره به یکی از جنبه‌های رحمت عام خداوند اشاره شده است که بسیاری از مردم از آن غافلند. در این آیه به وجود نعمت آب و اهمیت آن تذکر داده می‌شود و چنین به مردم هشدار می‌دهد که هشیار باشید! اگر روزی آب‌های روی زمین به درون آن فروروند؛ هیچ کس غیر از خدا نمی‌تواند آن را بازگرداند. به گزارش مکارم، «مَعین» (از ماده مَعن) در لغت به معنای جریان آب گفته شده که منظور از آن در اینجا آبِ جاری است. به گزارش او، از باب تطبیق آیه، در روایات فراوانی، این آیه درباره ظهور مهدی و زمان حکومت او تفسیر شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۷-۳۶۰|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ملک | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۰ سوره ملک سی‌امین آیه از شصت و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آخرین آیه این سوره، به نعمت آب به عنوان یکی از جنبه‌های رحمت عام خداوند اشاره شده و به انسان‌ها هشدار می‌دهد که بدانند در صورتیکه همین آب جاری بر روی زمین از دسترس آنها خارج شود و خدا فرمان دهد که همه آب‌های زمین به داخل آن فروروند؛ هیچ کس جز خود او نمی‌تواند آن را باز گرداند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، در روایات بسیاری از امامان شیعه، مصداق این آیه مهدی و در رابطه با ظهور او تفسیر شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: به من خبر دهید اگر آبتان فرو بنشیند، چه کسی برایتان آبی روان می‌آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو ملاحظه کنید، اگر آب شما در زمین فرو رود [و ناپدید گردد] چه کسی برای شما آب روان می‌آورد؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آخرین آیه این سوره به یکی از جنبه‌های رحمت عام خداوند اشاره شده است که بسیاری از مردم از آن غافلند. در این آیه به وجود نعمت آب و اهمیت آن تذکر داده می‌شود و چنین به مردم هشدار می‌دهد که هشیار باشید! اگر روزی آب‌های روی زمین به درون آن فروروند؛ هیچ کس غیر از خدا نمی‌تواند آن را بازگرداند. به گزارش مکارم، «مَعین» (از ماده مَعن) در لغت به معنای جریان آب گفته شده که منظور از آن در اینجا آبِ جاری است. به گزارش او، از باب تطبیق آیه، در روایات فراوانی، این آیه درباره ظهور مهدی و زمان حکومت او تفسیر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ملک، شصت و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طور و پیش از سوره حاقه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۹۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۰۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۵۷-۳۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ملک»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
