البیان فی تفسیر القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''البیان فی تفسیر القرآن''''' اثر تفسیری سید ابوالقاسم خویی از فقهای معاصر امامیه و به زبان عربی است. مولف در این کتاب به بررسی برخی مباحث مهم قرآنی از جمله اعجاز و تحریف قرآن و همین‌طور تفسیر سوره ح...» ایجاد کرد) برچسب‌ها: ویرایشگر بصری پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''''البیان فی تفسیر القرآن''''' اثر [[تفسیر قرآن|تفسیری]] [[سید ابوالقاسم خویی]] از [[فقیه|فقهای]] معاصر [[امامیه]] و به [[زبان عربی]] است. | '''''البیان فی تفسیر القرآن''''' اثر [[تفسیر قرآن|تفسیری]] [[سید ابوالقاسم خویی]] از [[فقیه|فقهای]] معاصر [[امامیه]] و به [[زبان عربی]] است. مؤلف در این کتاب به بررسی برخی مباحث مهم [[قرآنی]] از جمله [[اعجاز قرآن|اعجاز]] و [[تحریف قرآن]] و همین‌طور تفسیر [[سوره حمد]] می‌پردازد. با اینکه خویی قصد داشته تا تفسیر [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره‌های دیگر قرآن]] را نیز ارائه کند، اما این کتاب تنها شامل تفسیر سوره حمد است و از درس‌هایش در [[حوزه علمیه نجف]] تدوین شده است. او در فصل اول با عنوان «فضل قرآن»، مقام قرآن را بر اساس [[آیه|آیات]] آن توصیف کرده و بر اهمیت [[تدبر]] در آیات تأکید کرده است. در فصل دوم، به موضوع «اعجاز قرآن» می‌پردازد و معانی لغوی و اصطلاحی آن را توضیح می‌دهد و آن را از [[سحر]] متمایز می‌کند. او بر این باور است که بزرگ‌ترین [[معجزه]] باید با بهترین تحولات زمانه خود مقابله کند و به همین خاطر، [[بلاغت]] و [[فصاحت]] قرآن در مقایسه با [[ادبیات جاهلی]] را معرفی می‌نماید. از مهم‌ترین مباحث در این کتاب، «تحریف ناپذیری» قرآن است. خویی به تبیین مفهوم تحریف و انواع آن می‌پردازد و در این راستا تأکید می‌کند که محققان هیچ‌گاه به تحریف قرآن معتقد نبوده‌اند. او «[[نسخ]] [[تلاوت]]» را به عنوان یک نوع تحریف می‌داند و در اثبات تحریف ناپذیری قرآن، به آیات قرآن، سنن پیامبر و [[روایات]] فضائل سوره‌ها استناد می‌کند. سپس، بعد از اثبات اصالت و [[وحی|وحیانی]] بودن قرآن، به موضوع «[[حجیّت ظواهر]]» قرآن می‌پردازد و برای تأیید آن به دلایل [[عقلی]]، قرآنی و روایی استدلال می‌نماید. او همچنین نقدی را بر دلایل کسانی که به عدم حجیّت ظواهر قرآن معتقدند، ارائه می‌دهد و تأکید می‌کند که تفسیر قرآن باید براساس ظواهر آیات انجام شود. فصل پایانی کتاب به تفسیر سوره حمد اختصاص دارد که در آن مؤلف با دقت به زبان عربی و [[سنت]]، آیات را تفسیر می‌کند و مباحث لغوی و فقهی مفیدی را مطرح می‌سازد. همچنین، بحث‌های [[کلامی]] و تأثیرات آثار استادش [[علامه بلاغی]] در تفسیر وی مشهود است. این کتاب تأثیر زیادی بر حوزه [[علوم قرآنی]] به خصوص در زمینه تحریف ناپذیری قرآن داشته و توجه عالمان [[اهل سنت]] نیز به آن نمایان‌گر اهمیت و گستردگی این اثر است.<ref>{{پک|مهدوی‌راد|۱۳۹۶|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=البیان فی تفسیر القرآن}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | === ارجاعات === | ||
| خط ۶: | خط ۷: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=مهدوی‌راد|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=محمدعلی مهدوی‌راد|ویراستار=|مقاله=البیان فی تفسیر القرآن|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۶|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://rch.ac.ir/article/Details/12567}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=مهدوی‌راد|نام=محمدعلی|پیوند نویسنده=محمدعلی مهدوی‌راد|ویراستار=|مقاله=البیان فی تفسیر القرآن|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۶|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://rch.ac.ir/article/Details/12567}} | ||
{{تفسیر قرآن}} | {{تفسیر قرآن}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=خیر|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آثار سید ابوالقاسم خویی]] | |||
[[رده:تفسیرهای شیعه]] | [[رده:تفسیرهای شیعه]] | ||
[[رده:کتاب‌های عربی سده ۱۴ (قمری)]] | |||
[[رده:کتاب‌های عربی سده ۱۵ (قمری)]] | |||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۲۲
البیان فی تفسیر القرآن اثر تفسیری سید ابوالقاسم خویی از فقهای معاصر امامیه و به زبان عربی است. مؤلف در این کتاب به بررسی برخی مباحث مهم قرآنی از جمله اعجاز و تحریف قرآن و همین‌طور تفسیر سوره حمد می‌پردازد. با اینکه خویی قصد داشته تا تفسیر سوره‌های دیگر قرآن را نیز ارائه کند، اما این کتاب تنها شامل تفسیر سوره حمد است و از درس‌هایش در حوزه علمیه نجف تدوین شده است. او در فصل اول با عنوان «فضل قرآن»، مقام قرآن را بر اساس آیات آن توصیف کرده و بر اهمیت تدبر در آیات تأکید کرده است. در فصل دوم، به موضوع «اعجاز قرآن» می‌پردازد و معانی لغوی و اصطلاحی آن را توضیح می‌دهد و آن را از سحر متمایز می‌کند. او بر این باور است که بزرگ‌ترین معجزه باید با بهترین تحولات زمانه خود مقابله کند و به همین خاطر، بلاغت و فصاحت قرآن در مقایسه با ادبیات جاهلی را معرفی می‌نماید. از مهم‌ترین مباحث در این کتاب، «تحریف ناپذیری» قرآن است. خویی به تبیین مفهوم تحریف و انواع آن می‌پردازد و در این راستا تأکید می‌کند که محققان هیچ‌گاه به تحریف قرآن معتقد نبوده‌اند. او «نسخ تلاوت» را به عنوان یک نوع تحریف می‌داند و در اثبات تحریف ناپذیری قرآن، به آیات قرآن، سنن پیامبر و روایات فضائل سوره‌ها استناد می‌کند. سپس، بعد از اثبات اصالت و وحیانی بودن قرآن، به موضوع «حجیّت ظواهر» قرآن می‌پردازد و برای تأیید آن به دلایل عقلی، قرآنی و روایی استدلال می‌نماید. او همچنین نقدی را بر دلایل کسانی که به عدم حجیّت ظواهر قرآن معتقدند، ارائه می‌دهد و تأکید می‌کند که تفسیر قرآن باید براساس ظواهر آیات انجام شود. فصل پایانی کتاب به تفسیر سوره حمد اختصاص دارد که در آن مؤلف با دقت به زبان عربی و سنت، آیات را تفسیر می‌کند و مباحث لغوی و فقهی مفیدی را مطرح می‌سازد. همچنین، بحث‌های کلامی و تأثیرات آثار استادش علامه بلاغی در تفسیر وی مشهود است. این کتاب تأثیر زیادی بر حوزه علوم قرآنی به خصوص در زمینه تحریف ناپذیری قرآن داشته و توجه عالمان اهل سنت نیز به آن نمایان‌گر اهمیت و گستردگی این اثر است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- مهدوی‌راد، محمدعلی (۱۳۹۶). «البیان فی تفسیر القرآن». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.