آیه ۱۲۰ سوره بقره
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲۰ سوره بقره، صد و بیستمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در متن این آیه، وظایفی از پیامبر اسلام تشریح شده است و خطاب به او گفته شده است که وظیفه‌ای برای خشنود کردن یهودیان و مسیحیان ندارد و تنها موظف به انتقال مفاهیم هدایتی به آنان است. در این آیه تأکید شده است که یهودیان و مسیحیان تنها در صورت تسلیم کامل محمد نسبت به او راضی خواهند شد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و یهودیان و نصارا هرگز از تو خشنود نخواهند شد مگر اینکه از دینشان پیروی کنی بگو: همانا هدایت خداوند هدایت حقیقی است و اگر از خواست‌ها و آرزوهایشان پیروی کنی پس از اینکه علم و آگاهی یافته‌ای، هیچ سرپرست و یاوری از جانب خدا برایت نخواهد بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و یهودیان و مسیحیان هرگز از تو خشنود نخواهند شد مگر آنکه از آیین آنها پیروی کنی، بگو هدایت هدایت الهی است، و اگر پس از دانشی که بر تو [فرود] آمده است، از خواسته‌های آنان پیروی کنی، در برابر خداوند یار و یاوری نداری»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند در ضمن آیه قبل که وظایف پیامبر اسلام را تشریح می‌کرد، در این آیه آمده است که وظیفه‌ای برای خشنود ساختن یهودیان و مسیحیان ندارد، چرا که آنان اساساً نسبت به او رضایت پیدا نمی‌کنند مگر اینکه به‌طور کامل تسلیم خواسته‌های آنان شود و پیروی آئین آنان شوی. در این آیه تأکید شده است که یکی از وظایف محمد این است که به آنان بگوید که هدایت، تنها هدایت الهی است. در پایان آیه چنین آمده است که اگر پیامبر اسلام چنین نکند و تسلیم هوس‌های آنان شود، با وجود اینکه تعالیمی از طریق وحی به او منتقل شده است، هیچ یاری‌ای از جانب خدا برای او نخواهد بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱: ۲۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۴۲۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
