بدون تصویر

آیه ۹۲ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''آیه ۹۲ سوره آل‌عمران''' نود و دومین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. {{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}
'''آیه ۹۲ سوره آل‌عمران''' نود و دومین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه بر [[انفاق]] کردن مالی که انسان آن را دوست دارد، تأکید شده است و آن را یکی از نشانه‌های [[ایمان]] و لازمه رسیدن به مقام نیکوکاران واقعی می‌داند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۶: خط ۱۷:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه …<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، معنای اصلی واژه «برّ» وسعت است و به جهت نتیجه گسترده کارهای نیک که به دیگران می‌رسد، به آن اطلاق می‌شود. مفسران معانی متفاوتی برای «برّ» گفته‌اند؛ از جمله: [[بهشت]]، تقوا و پاداش نیک. اما به عقیده او، با توجه به [[آیه ۱۷۷ سوره بقره]]، می‌تواند اشاره‌ای به تمام نیکی‌ها اعم از ایمان و اعمال صالح باشد. در پایان آیه بر علم خدا نسبت به انفاق کنندگان تأکید شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲–۵|ج=۳}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۷: خط ۳۸:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۳۹

آیه ۹۲ سوره آل‌عمران
مشخصات قرآنی
نام سورهآل‌عمران
تعداد آیات سوره۲۰۰
شماره آیه۹۲
شماره جزء۳
شماره حزب۱۲
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹۲ سوره آل‌عمران نود و دومین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه بر انفاق کردن مالی که انسان آن را دوست دارد، تأکید شده است و آن را یکی از نشانه‌های ایمان و لازمه رسیدن به مقام نیکوکاران واقعی می‌داند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ آیهٔ ۹۲ از سورهٔ ۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«هرگز به نیکی نمی‌رسید مگر آنکه از آنچه دوست دارید، ببخشید، و هر چیزی را ببخشید خداوند به آن داناست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«هرگز به نیکی دست نیابید مگر آنکه از آنچه دوست دارید [و عزیز می‌شمارید] ببخشید، و هر آنچه ببخشید خداوند از آن آگاه است‌»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، معنای اصلی واژه «برّ» وسعت است و به جهت نتیجه گسترده کارهای نیک که به دیگران می‌رسد، به آن اطلاق می‌شود. مفسران معانی متفاوتی برای «برّ» گفته‌اند؛ از جمله: بهشت، تقوا و پاداش نیک. اما به عقیده او، با توجه به آیه ۱۷۷ سوره بقره، می‌تواند اشاره‌ای به تمام نیکی‌ها اعم از ایمان و اعمال صالح باشد. در پایان آیه بر علم خدا نسبت به انفاق کنندگان تأکید شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.