آیه ۱۱۲ سوره آلعمران: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۲ سوره آلعمران''' صد و دوازدهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۱۲ سوره آلعمران''' صد و دوازدهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به بشارت سوم [[قرآن]] مبنی بر اینکه [[یهودیان]] همواره ذلیل خواهند بود؛ اشاره میشود. سپس در جملات بعدی آیه چاره کار آنان در بازگشت به [[الله|خدا]] و ایمان به آیین او یا اتکا به مردم عنوان شده است. قرآن در انتهای آیه با اشاره به نمونههایی از این اعمال زشت و نادرست، آن اعمال را سبب و دلیل بد عاقبتیشان ذکر میکند. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه به بشارت سوم مبنی بر اینکه یهودیان همواره ذلیل خواهند بود؛ اشاره شده است. درجملات بعدی آیه چاره کار آنان در بازگشت به خدا و ایمان به آیین او یا اتکا به مردم عنوان شده است. به گزارش او، عاقبت یهودیان این بود که بر اثر فتنهگریهایشان ابتدا از طرف دیگران طرد شده و غضب خدا شامل حالشان شد و سپس تدریجاً این موضوع به صورت یک نوع احساس حقارت در آنها شکل گرفت. قرآن در انتهای آیه با اشاره به نمونههایی از این اعمال زشت و نادرست، آن اعمال را سبب و دلیل بد عاقبتیشان ذکر میکند. این اعمال عبارت است از انکار آیات الهی، کشتن پیامبران و ارتکاب گناهان بسیار.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۲–۵۴|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|عنوان=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۸۸|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/26683/1/0}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|عنوان=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۸۸|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/26683/1/0}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=رازی|نام=محمد بن عمر|پیوند نویسنده=فخرالدین رازی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر|کوشش=|ویرایش=|سری=سوم|سال=۱۴۲۰|ناشر=دار إحیاء التراث العربی|مکان=بیروت|زبان=عربی|گفتاورد=|پینوشت=|مترجم=|شابک=|پیوند=http://lib.efatwa.ir/46987/32/203}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=رازی|نام=محمد بن عمر|پیوند نویسنده=فخرالدین رازی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر|کوشش=|ویرایش=|سری=سوم|سال=۱۴۲۰|ناشر=دار إحیاء التراث العربی|مکان=بیروت|زبان=عربی|گفتاورد=|پینوشت=|مترجم=|شابک=|پیوند=http://lib.efatwa.ir/46987/32/203}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گمشادزهی|نام=محمدگل|پیوند نویسنده=محمدگل گمشادزهی|عنوان=ترجمه معانی قرآن کریم|سال=۱۳۹۴|ناشر=مجموعه موحدین|مکان=|کوشش= | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گمشادزهی|نام=محمدگل|پیوند نویسنده=محمدگل گمشادزهی|عنوان=ترجمه معانی قرآن کریم|سال=۱۳۹۴|ناشر=مجموعه موحدین|مکان=|کوشش=کتا{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
بخانه عقیده}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=طباطبایی|نام=محمدحسین|پیوند نویسنده=علامه طباطبایی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|کوشش=|ویرایش=|سری=|سال=۱۳۹۵|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|مکان=قم|زبان=فارسی|گفتاورد=|پینوشت=|مترجم=سید محمدباقر موسوی همدانی|شابک=|پیوند=http://lib.eshia.ir/50081/1/7}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=طباطبایی|نام=محمدحسین|پیوند نویسنده=علامه طباطبایی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|کوشش=|ویرایش=|سری=|سال=۱۳۹۵|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|مکان=قم|زبان=فارسی|گفتاورد=|پینوشت=|مترجم=سید محمدباقر موسوی همدانی|شابک=|پیوند=http://lib.eshia.ir/50081/1/7}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|نام=ناصر|پیوند نویسنده=ناصر مکارم شیرازی|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۴|ناشر=دارالکتب اسلامیه|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/50082/1/0}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|نام=ناصر|پیوند نویسنده=ناصر مکارم شیرازی|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۴|ناشر=دارالکتب اسلامیه|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/50082/1/0}} | ||
خط ۳۸: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۴۱
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | آلعمران | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
شماره آیه | ۱۱۲ | ||||
شماره جزء | ۴ | ||||
شماره حزب | ۱۳ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۲ سوره آلعمران صد و دوازدهمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه به بشارت سوم قرآن مبنی بر اینکه یهودیان همواره ذلیل خواهند بود؛ اشاره میشود. سپس در جملات بعدی آیه چاره کار آنان در بازگشت به خدا و ایمان به آیین او یا اتکا به مردم عنوان شده است. قرآن در انتهای آیه با اشاره به نمونههایی از این اعمال زشت و نادرست، آن اعمال را سبب و دلیل بد عاقبتیشان ذکر میکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ وَحَبْلٍ مِنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنان هر کجا یافت شوند، مهر ذلت بر آنها زده شده است، مگر با پیمان خدا و پیمان مردم، و سزاوار خشم الهی گشتهاند، و مهر فقر و بینوایی بر آنها زده شده است، چون آنها به آیات خدا کفر میورزیدند و پیامبران را به ناحق میکشتند، این بدان سبب است که آنها سرپیچی نمودند و تجاوز میکردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هر جا که یافته شوند، دچار خواریاند، مگر آنکه به پناه امان خدا و زینهار مردم [مسلمان] روند، و سزاوار خشم الهی شدند و دچار ناداری گردیدند، این از آن بود که آیات الهی را انکار میکردند و پیامبران را به ناحق میکشتند، و از آن بود که سرکشی کردند و از حد درگذشتند»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به بشارت سوم مبنی بر اینکه یهودیان همواره ذلیل خواهند بود؛ اشاره شده است. درجملات بعدی آیه چاره کار آنان در بازگشت به خدا و ایمان به آیین او یا اتکا به مردم عنوان شده است. به گزارش او، عاقبت یهودیان این بود که بر اثر فتنهگریهایشان ابتدا از طرف دیگران طرد شده و غضب خدا شامل حالشان شد و سپس تدریجاً این موضوع به صورت یک نوع احساس حقارت در آنها شکل گرفت. قرآن در انتهای آیه با اشاره به نمونههایی از این اعمال زشت و نادرست، آن اعمال را سبب و دلیل بد عاقبتیشان ذکر میکند. این اعمال عبارت است از انکار آیات الهی، کشتن پیامبران و ارتکاب گناهان بسیار.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره آلعمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کردهاند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع میشود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۳۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۵۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۵۲–۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آلعمران»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتا
بخانه عقیده. مجموعه موحدین. کاراکتر line feed character در |دیگران=
در موقعیت 48 (کمک)
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.