آیه ۱۱۷ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مدنی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ۱۱۷ سوره آل‌عمران''' صد و هفدهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۷ سوره آل‌عمران''' صد و هفدهمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، در قالب یک مثال، انفاق‌های [[کافر|کافران]] را به باد سوزانی که کشتزارها را خشک و نابود می‌کند؛ تشبیه کرده است. در پایان آیه نیز بر این نکته تأکید می‌شود که آنها با اعمال خودشان بر خود ستم کرده‌اند و ستمی از جانب [[الله|خدا]] بر آنان نشده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۷: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، آیه مورد بحث، در قالب یک مثال، انفاق‌های کافران را به باد سوزانی که کشتزارها را خشک و نابود می‌کند؛ تشبیه کرده است. در پایان آیه نیز بر این نکته تأکید می‌شود که آنها با اعمال خودشان بر خود ستم کرده‌اند و ستمی از جانب خدا بر آنان نشده است. از نکات قابل توجه این آیه، عبارت «حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ» می‌باشد که اشاره و کنایه‌ای به انتخاب نادرست زمان و مکان زراعت است. گویا این کافران همانند کشاورزانی هستند که بذر خود را در مکان و زمان نامناسبی کاشته‌اند، لذا بهره‌ای هم از کار خود نخواهند داشت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۹–۶۱|ج=۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۴ | ||||
| شماره حزب | ۱۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۷ سوره آل‌عمران صد و هفدهمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. آیه مورد بحث، در قالب یک مثال، انفاق‌های کافران را به باد سوزانی که کشتزارها را خشک و نابود می‌کند؛ تشبیه کرده است. در پایان آیه نیز بر این نکته تأکید می‌شود که آنها با اعمال خودشان بر خود ستم کرده‌اند و ستمی از جانب خدا بر آنان نشده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
مَثَلُ مَا يُنْفِقُونَ فِي هَٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مثال آنچه کافران در زندگی این دنیا بخشش می‌کنند مانند بادی است که در آن سرمای سختی است که به کشتزار قومی که بر خود ستم کرده‌اند اصابت کند و آن را نابود سازد، و خداوند بر آنها ستم نکرده است ولی ایشان بر خود ستم می‌کنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«داستان آنچه در زندگانی دنیا می‌بخشند، همچون داستان بادی است که سرمای سوزانی در بردارد و به کشتزار کسانی که در حق خویش ستم کرده‌اند، بزند و آن را نابود سازد، و خداوند به آنان ستم نکرد بلکه خود بر خویشتن ستم کردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه، آیه مورد بحث، در قالب یک مثال، انفاق‌های کافران را به باد سوزانی که کشتزارها را خشک و نابود می‌کند؛ تشبیه کرده است. در پایان آیه نیز بر این نکته تأکید می‌شود که آنها با اعمال خودشان بر خود ستم کرده‌اند و ستمی از جانب خدا بر آنان نشده است. از نکات قابل توجه این آیه، عبارت «حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ» می‌باشد که اشاره و کنایه‌ای به انتخاب نادرست زمان و مکان زراعت است. گویا این کافران همانند کشاورزانی هستند که بذر خود را در مکان و زمان نامناسبی کاشته‌اند، لذا بهره‌ای هم از کار خود نخواهند داشت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۳۳۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۵۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۳: ۵۹–۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
