آیه ۲۰ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
(←محتوا) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، همچون آیه قبل، تعبیری از [[منافقان]] شده است. در ادامه آیه سابق که منافقان به مسافران سرگردان بیابان تعبیر شده است، در این آیه نیز به آن موضوع اشاره شده است و اضافه می‌کند که چنین مسافرانی در طوفان‌ها، با شنیدن صداهای وحشت‌آفرین صاعقه، شنوایی خود را از دست می‌دهند که این کار برای خداوند کاری سهل است. به عقیده مکارم این صاعقه‌ها تعبیری از | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، همچون آیه قبل، تعبیری از [[منافقان]] شده است. در ادامه آیه سابق که منافقان به مسافران سرگردان بیابان تعبیر شده است، در این آیه نیز به آن موضوع اشاره شده است و اضافه می‌کند که چنین مسافرانی در طوفان‌ها، با شنیدن صداهای وحشت‌آفرین صاعقه، شنوایی خود را از دست می‌دهند که این کار برای خداوند کاری سهل است. به عقیده مکارم این صاعقه‌ها تعبیری از عذاب‌های الهیست که منافقین از آن در امان نخواهند بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۱–۱۱۲|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع نفاق]] | [[رده:آیه‌های با موضوع نفاق]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع عذاب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره بقره، بیستمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در این آیه که در ادامه آیه قبل به منافقین اختصاص دارد، منافقین به مسافران در بیابان تعبیر شده‌اند که از صاعقه‌ها وحشتناک، در امان نخواهند بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«چنان است که گویی برق آسمان می‌خواهد چشمانشان را برباید هر وقت که روشن می‌دارد به پیش می‌روند و چون تاریک می‌شود، می‌ایستند و اگر خدا می‌خواست گوش‌ها و چشم‌هایشان را از بین می‌برد همانا خداوند بر هرچیز توانا است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«نزدیک است که برق [نور] چشمانشان را برباید. هرگاه که [برق راهشان را] روشن کند، پیش روند، و چون [راهشان را] تاریک کند، بایستند و خداوند اگر می‌خواست شنوایی و بیناییشان را از بین می‌برد چرا که خداوند بر هر کاری تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، همچون آیه قبل، تعبیری از منافقان شده است. در ادامه آیه سابق که منافقان به مسافران سرگردان بیابان تعبیر شده است، در این آیه نیز به آن موضوع اشاره شده است و اضافه می‌کند که چنین مسافرانی در طوفان‌ها، با شنیدن صداهای وحشت‌آفرین صاعقه، شنوایی خود را از دست می‌دهند که این کار برای خداوند کاری سهل است. به عقیده مکارم این صاعقه‌ها تعبیری از عذاب‌های الهیست که منافقین از آن در امان نخواهند بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱۵: ۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۸۵: ۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۱۱۱–۱۱۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
