آیه ۴۴ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیه‌های با موضوع بنی‌اسرائیل، +رده:آیه‌های با موضوع تورات، +رده:آیه‌های با موضوع تفکر (هاتکت)) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۴ سوره بقره'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در این آیه از ترک نیکی در عین دستور به دیگران به آن نهی شده است و دستور به تفکر و تعقل در [[کتب آسمانی]] داده شده | '''آیه ۴۴ سوره بقره'''، چهل و چهارمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در این آیه از ترک نیکی در عین دستور به دیگران به آن نهی شده است و دستور به تفکر و تعقل در [[کتب آسمانی]] داده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که خطاب آیه در ضمن آیات قبل و بعد، همان [[بنی‌اسرائیل]] است، اما مخاطبان غیر بنی‌اسرائیل را نیز شامل می‌شود؛ در پی این آیه، از دعوت مردم به نیکی، اما ترک آن نسبت به خود نهی شده | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که خطاب آیه در ضمن آیات قبل و بعد، همان [[بنی‌اسرائیل]] است، اما مخاطبان غیر بنی‌اسرائیل را نیز شامل می‌شود؛ در پی این آیه، از دعوت مردم به نیکی، اما ترک آن نسبت به خود نهی شده است. در ادامه به اینکه کتاب الهی خوانده شود، اما در آن تفکر و تعقل صورت نگیرد، نهی شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۱۵|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع بنی‌اسرائیل]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع تورات]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع تفکر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره بقره، چهل و چهارمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در این آیه از ترک نیکی در عین دستور به دیگران به آن نهی شده است و دستور به تفکر و تعقل در کتب آسمانی داده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا مردم را به نیکوکاری امر کرده و خودتان را فراموش می‌کنید حال آنکه شما کتاب را می‌خوانید؟! آیا نمی‌اندیشید؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا مردم را به نیکی فرمان می‌دهید و خودتان را فراموش می‌کنید؟ حال آنکه کتاب [تورات] می‌خوانید، مگر نمی‌اندیشید؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که خطاب آیه در ضمن آیات قبل و بعد، همان بنی‌اسرائیل است، اما مخاطبان غیر بنی‌اسرائیل را نیز شامل می‌شود؛ در پی این آیه، از دعوت مردم به نیکی، اما ترک آن نسبت به خود نهی شده است. در ادامه به اینکه کتاب الهی خوانده شود، اما در آن تفکر و تعقل صورت نگیرد، نهی شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳: ۴۸۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۲۲۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۲۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
