آیه ۶۱ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
(+ 6 رده (هاتکت)) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع موسی]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع گیاهان]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خوراکیها]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع بنیاسرائیل]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع عذاب]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خشم]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بقره | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
شماره آیه | ۶۱ | ||||
شماره جزء | ۱ | ||||
شماره حزب | ۲ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۱ سوره بقره، شصت و یکمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. در این آیه به کفران نعمت بنیاسرائیل در ماجرای اعطای غذاهای بهشتی اشاره شده است که آنان پس از این کفران نعمت از سرزمین مقدس اخراج شدند و دچار فقر و غضب الهی شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَنْ نَصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و یاد کنید هنگامی را که گفتید: ای موسی! هرگز ما بر یک غذا و خوراک تاب نیاوریم، پس، از پروردگارت بخواه تا از آنچه زمین میرویاند از سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز برایمان بیرون بیاورد گفت: آیا چیزی را که پستتر است جانشین چیزی میکنید که بهتر است؟! به شهری فرود آیید که آنچه میخواهید در آنجا برایتان فراهم است ومُهرخواری و فقر بر آنها زده شد و سزاوار خشم خداوند گردیدند این بدان علت بود که آنها به آیات خداوند کفر میورزیدند، و پیامبران را به ناحق میکشتند، این بدان خاطر بود که آنها سرپیچی میکردند، و دست به تجاوز و تعدی میزدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که گفتید ای موسی هرگز تاب تحمل یک خوراک تنها را نداریم، پس از پروردگارت بخواه که برای ما از آنچه زمین میرویاند از[جمله] سبزی، و خیار، و سیر و عدس و پیاز برآورد. [موسی] گفت آیا چیزی را که پستتر است جانشین چیزی میکنید که بهتراست؟ به شهری درآیید که [در آنجا] آنچه خواستید فراهم است، و دچار خواری و ناداری شدند و سزاوار خشم خداوندی گردیدند، چرا که آیات الهی را انکار میکردند و پیامبران را به ناحق میکشتند، این از آن روی بود که سرکشی میکردند و از حد در میگذشتند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ضمن برشمردن نعمتهای اعطایی به بنیاسرائیل در آیات قبل در سوره بقره، در این آیه به درخواست نابجای بنیاسرائیل در تغییر غذاهای بهشتی به برخی گیاهان زمینی اشاره شده است که با واکنش موسی همراه بود. موسی پس از شنیدن این درخواست، آنان را شماتت کرد و از تغییر چیزی بهتر با چیزی بدتر سخن گفت و به همین جهت آنان را از سرزمین مقدس اخراج کرد. در آیه تصریح شده است که بنیاسرائیل دچار فقر و ذلت شدند و دچار غضب الهی گردیدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنیاسرائیل، به نام بقره شناخته میشود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است. این سوره اولین سورهایست که با حروف مقطعه شروع میشود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آلعمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شدهاند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳: ۵۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۲۸۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۲۷۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.