آیه ۱۱۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیههای با موضوع مکانها، +رده:آیههای با موضوع زمین، +رده:آیههای با موضوع صفات خدا (هاتکت)) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۵ سوره بقره'''، صد و پانزدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. در متن آیه مشرق و مغرب از آن [[خدا]] دانسته شده است و تصریح شده است که به هر سو که نگاه شود، [[الله]] | '''آیه ۱۱۵ سوره بقره'''، صد و پانزدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. در متن آیه مشرق و مغرب از آن [[خدا]] دانسته شده است و تصریح شده است که به هر سو که نگاه شود، [[الله]] همانجاست. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در متن این آیه، مشرق و مغرب برای [[خدا]] دانسته شده است و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در متن این آیه، مشرق و مغرب برای [[خدا]] دانسته شده است و تأکید شده است که به هر سو که نگاه شود، خدا همانجاست. در پایان آیه آمده است که [[الله]] دارای دو وصف [[واسع]] و [[علیم]] (به معنای بینیاز و دانا) است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۴|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع مکانها]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع زمین]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع صفات خدا]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۴۷
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بقره | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
شماره آیه | ۱۱۵ | ||||
شماره جزء | ۱ | ||||
شماره حزب | ۴ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۵ سوره بقره، صد و پانزدهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. در متن آیه مشرق و مغرب از آن خدا دانسته شده است و تصریح شده است که به هر سو که نگاه شود، الله همانجاست.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مشرق و مغرب از آن خدا است، پس به هر طرف که رو کنید روی خدا آنجا است، همانا خداوند گشایشگر و دانا است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مشرق و مغرب خدای راست، پس به هرجا روی آورید، رو به سوی خداوند است، بیگمان خدا گشایشگر داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در متن این آیه، مشرق و مغرب برای خدا دانسته شده است و تأکید شده است که به هر سو که نگاه شود، خدا همانجاست. در پایان آیه آمده است که الله دارای دو وصف واسع و علیم (به معنای بینیاز و دانا) است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنیاسرائیل، به نام بقره شناخته میشود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است. این سوره اولین سورهایست که با حروف مقطعه شروع میشود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آلعمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شدهاند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۱۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۳۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۴۱۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.