آیه ۱۱۸ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۸ سوره بقره'''، صد و هجدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در متن آیه، از درخواست برخی در مورد چرایی سخن نگفتن [[خداوند]] با آنان | '''آیه ۱۱۸ سوره بقره'''، صد و هجدهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در متن آیه، از درخواست برخی در مورد چرایی سخن نگفتن [[خداوند]] با آنان یا نازل نشدن آیات بر آنان سخن گفته شده است و پاسخ آنان مبنی بر اینکه پیشینیان نیز چنین می‌گفتند و به اندازه کفایت برای آنان [[آیات الهی|آیات]] نازل شده بود، داده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، از بهانه‌جویی برخی در مورد اینکه چرا [[خداوند]] با آنان سخن نمی‌گوید | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، از بهانه‌جویی برخی در مورد اینکه چرا [[خداوند]] با آنان سخن نمی‌گوید یا اینکه چرا نشانه‌ای برای آنان نازل نمی‌کند یاد می‌کند و آنان را «کسانی که نمی‌دانند» خطاب می‌کند. در ادامه گفته شده است که پیشینیان این افراد نیز چنین می‌گفتند و [[آیات الهی|نشانه‌ها]] به اندازه کفایت برای آنان نازل شده بود و باعث ایمان گروه حقیقت‌جو و اهالی یقین شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۳|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع ایمان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۸ سوره بقره، صد و هجدهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در متن آیه، از درخواست برخی در مورد چرایی سخن نگفتن خداوند با آنان یا نازل نشدن آیات بر آنان سخن گفته شده است و پاسخ آنان مبنی بر اینکه پیشینیان نیز چنین می‌گفتند و به اندازه کفایت برای آنان آیات نازل شده بود، داده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی‌که نمی‌دانند، گفتند: چرا خداوند با ما سخن نمی‌گوید یا آیه روشنی برای ما نمی‌فرستد؟، کسانی که پیش از آنها بودند مانند سخن آنها گفتند، دل و درونشان همسان است به راستی که آیات را برای قومی روشن ساخته‌ایم که یقین دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«نادانان گفتند چرا خداوند با ما [بی‌واسطه] سخن نمی‌گوید، یا چرا معجزه‌ای برای ما نازل نمی‌شود کسانی که پیش از اینان بودند نیز مانند سخن ایشان را گفتند، دل و درونشان همانند است، و ما آیات خود را برای مردمی که اهل یقین هستند، روشن ساخته‌ایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، از بهانه‌جویی برخی در مورد اینکه چرا خداوند با آنان سخن نمی‌گوید یا اینکه چرا نشانه‌ای برای آنان نازل نمی‌کند یاد می‌کند و آنان را «کسانی که نمی‌دانند» خطاب می‌کند. در ادامه گفته شده است که پیشینیان این افراد نیز چنین می‌گفتند و نشانه‌ها به اندازه کفایت برای آنان نازل شده بود و باعث ایمان گروه حقیقت‌جو و اهالی یقین شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۳۹۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۴۲۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
