آیه ۱۳۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+ 7 رده (هات‌کت)) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳۵ سوره بقره'''، صد و سی و پنجمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. متن آیه در نقد اعتقاد [[اهل کتاب]] است که بر این باورند که [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] تنها ادیان هدایتگر هستند این در حالیست که دین هدایتگر در قرآن، [[دین حنیف]] [[ابراهیم]] است که [[یکتاپرستی]] را تبلیغ | '''آیه ۱۳۵ سوره بقره'''، صد و سی و پنجمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. متن آیه در نقد اعتقاد [[اهل کتاب]] است که بر این باورند که [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] تنها ادیان هدایتگر هستند این در حالیست که دین هدایتگر در قرآن، [[دین حنیف]] [[ابراهیم]] است که [[یکتاپرستی]] را تبلیغ می‌کند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در تقبیح خودپرستی و خودمحوری افراد | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در تقبیح خودپرستی و خودمحوری افراد است. در این آیه آمده است که [[اهل کتاب]] بر این باور بودند که باید [[یهودی]] یا [[مسیحی]] شد تا [[هدایت]] شد؛ در ادامه آیه به [[محمد]] دستور داده می‌شود که به آنها بگوید، هرگز آئین‌های تحریف‌شده موجب هدایت نخواهد بود این آئین یکتاپرستانه [[ابراهیم]] ([[دین حنیف]]) است که موجب هدایت است. در این آیه تأکید شده است که ابراهیم هرگز از [[مشرکان]] نبوده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۸|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اهل کتاب]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع مسیحیت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع یهودیت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع هدایت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع ابراهیم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع دین]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع شرک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۳۵ | ||||
| شماره جزء | ۱ | ||||
| شماره حزب | ۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳۵ سوره بقره، صد و سی و پنجمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. متن آیه در نقد اعتقاد اهل کتاب است که بر این باورند که یهودیت و مسیحیت تنها ادیان هدایتگر هستند این در حالیست که دین هدایتگر در قرآن، دین حنیف ابراهیم است که یکتاپرستی را تبلیغ می‌کند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و (اهل کتاب) گفتند: یهودی یا نصرانی باشید تا هدایت یابید، بگو: بلکه آیین ابراهیم (را انتخاب می‌کنم) که موحد و یکتاپرست بود و از مشرکان نبود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گفتند یهودی یا مسیحی باشید تا رستگار شوید، بگو چنین نیست، بلکه [رستگاری در] آیین ابراهیم پاکدین است که از مشرکان نبود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که این آیه در تقبیح خودپرستی و خودمحوری افراد است. در این آیه آمده است که اهل کتاب بر این باور بودند که باید یهودی یا مسیحی شد تا هدایت شد؛ در ادامه آیه به محمد دستور داده می‌شود که به آنها بگوید، هرگز آئین‌های تحریف‌شده موجب هدایت نخواهد بود این آئین یکتاپرستانه ابراهیم (دین حنیف) است که موجب هدایت است. در این آیه تأکید شده است که ابراهیم هرگز از مشرکان نبوده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۴۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۴۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
