آیه ۱۵۰ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیههای با موضوع قبله، +رده:آیههای با موضوع مکانها، +رده:آیههای با موضوع نعمت، +رده:آیههای با موضوع هدایت (هاتکت)) |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵۰ سوره بقره'''، صد و پنجاهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. این آیه در خصوص دلایل تغییر [[قبله]] مسلمانان است که در آیات پیشین نیز مورد اشاره قرار گرفته بود. در این آیه | '''آیه ۱۵۰ سوره بقره'''، صد و پنجاهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. این آیه در خصوص دلایل تغییر [[قبله]] مسلمانان است که در آیات پیشین نیز مورد اشاره قرار گرفته بود. در این آیه تأکید شده است که [[مسلمان|مسلمانان]] نباید برای این حکم، از کس دیگری جز [[خدا]] هراس داشته باشد. در این آیه یکی از دلایل تغییر قبله، اتمام نعمت به حال مسلمانان یاد شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه، به حکمی عمومی در خصوص توجه به [[مسجدالحرام]] اشاره دارد. این مطلب در آیه پیشین نیز تکرار شده بود و در این آیه به خاطر اهمیت، مجدد گفته میشود که به هنگام نماز، باید رو به مسجدالحرام شود. در ادامه گفته شده است که این حکم برای آن است که دشمنان بر مسلمانان خرده نگیرند و حجت بر آنان تمام شود. در ادامه گفته میشود اما ستمکاران از دشمنان، همواره خرده خواهند گرفت. در ادامه گفته شده است که از آن دشمنان نباید ترسید و در عوض باید از [[خدا]] ترسید. در ادامه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه، به حکمی عمومی در خصوص توجه به [[مسجدالحرام]] اشاره دارد. این مطلب در آیه پیشین نیز تکرار شده بود و در این آیه به خاطر اهمیت، مجدد گفته میشود که به هنگام نماز، باید رو به مسجدالحرام شود. در ادامه گفته شده است که این حکم برای آن است که دشمنان بر مسلمانان خرده نگیرند و حجت بر آنان تمام شود. در ادامه گفته میشود اما ستمکاران از دشمنان، همواره خرده خواهند گرفت. در ادامه گفته شده است که از آن دشمنان نباید ترسید و در عوض باید از [[خدا]] ترسید. در ادامه تأکید شده است که یکی از دلایل تغییر [[قبله]] در اسلام، اتمام نعمت به حال [[مسلمان|مسلمانان]] تا [[هدایت]] کامل آنان عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۰۷–۵۰۸|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع قبله]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع مکانها]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع نعمت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع هدایت]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۴
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بقره | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
شماره آیه | ۱۵۰ | ||||
شماره جزء | ۲ | ||||
شماره حزب | ۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵۰ سوره بقره، صد و پنجاهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. این آیه در خصوص دلایل تغییر قبله مسلمانان است که در آیات پیشین نیز مورد اشاره قرار گرفته بود. در این آیه تأکید شده است که مسلمانان نباید برای این حکم، از کس دیگری جز خدا هراس داشته باشد. در این آیه یکی از دلایل تغییر قبله، اتمام نعمت به حال مسلمانان یاد شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از هرجا که بیرون آمدی رو بهسوی مسجدالحرام کن و هرجا که بودید رو بهسوی آن کنید تا مردم بر شما حجتی نداشته باشند مگر ستمگران که از آنان نترسید و از من بترسید تا نعمتم را بر شما کامل گردانم، و تا هدایت شوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از هر جا که بیرون شدی روی به سوی مسجدالحرام آور و هر جا که بودید روی به سوی آن آورید، تا مردم از شما بهانهای نداشته باشند، مگر ستمگران، که از آنان نترسید و از من بترسید و [چنین مقرر داشتم] تا نعمتم را بر شما تمام گردانم و باشد که راهیاب شوید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در این آیه، به حکمی عمومی در خصوص توجه به مسجدالحرام اشاره دارد. این مطلب در آیه پیشین نیز تکرار شده بود و در این آیه به خاطر اهمیت، مجدد گفته میشود که به هنگام نماز، باید رو به مسجدالحرام شود. در ادامه گفته شده است که این حکم برای آن است که دشمنان بر مسلمانان خرده نگیرند و حجت بر آنان تمام شود. در ادامه گفته میشود اما ستمکاران از دشمنان، همواره خرده خواهند گرفت. در ادامه گفته شده است که از آن دشمنان نباید ترسید و در عوض باید از خدا ترسید. در ادامه تأکید شده است که یکی از دلایل تغییر قبله در اسلام، اتمام نعمت به حال مسلمانان تا هدایت کامل آنان عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنیاسرائیل، به نام بقره شناخته میشود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است. این سوره اولین سورهایست که با حروف مقطعه شروع میشود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آلعمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شدهاند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۱۱۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۴۷۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۵۰۷–۵۰۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.