آیه ۱۵۹ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیههای با موضوع هدایت، +رده:آیههای با موضوع یهودیت، +رده:آیههای با موضوع لعن، +رده:آیههای با موضوع کتب آسمانی (هاتکت)) |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۵۹ سوره بقره'''، صد و پنجاه و نهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. | '''آیه ۱۵۹ سوره بقره'''، صد و پنجاه و نهمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانستهاند. در متن آیه تصریح شده است که کتمانکنندگان نشانههای الهی مورد [[لعن]] خدا و لعنتکنندگان قرار خواهند گرفت. | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه با توجه به شان نزول آیه، خطاب آیه را رو به [[یهودیان]] میداند که به آنان در خصوص کتمان حقیقت تذکر داده است. در این آیه تصریح شده است که کتمان حقیقت و نشانههای [[خدا]] که به عنوان گواهی بر حقانیت [[کتب آسمانی|کتابهای آسمانی]] نازل شدهاند، عملی قبیح و کتمانکنندگان مورد [[لعن]] الهی و دیگر لعنکنندگان خواهند بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۴۷|ج=۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع هدایت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع یهودیت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع لعن]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع کتب آسمانی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۳
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | بقره | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
شماره آیه | ۱۵۹ | ||||
شماره جزء | ۲ | ||||
شماره حزب | ۵ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۵۹ سوره بقره، صد و پنجاه و نهمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانستهاند. در متن آیه تصریح شده است که کتمانکنندگان نشانههای الهی مورد لعن خدا و لعنتکنندگان قرار خواهند گرفت.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان کسانی که دلایل روشن، و هدایتی را که ما فرو فرستادهایم پنهان میکنند، بعد از آن که آنرا در کتاب برای مردم بیان نمودهایم، خداوند و نفرین کنندگان ایشان را نفرین میکنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کسانی که آیات روشن و رهنمودهایی را که نازل کردهایم، بعد از آنکه در کتاب برای مردم بیان کردهایم، پنهان میدارند، خداوند و لعنتگران بر آنان لعنت میفرستند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه با توجه به شان نزول آیه، خطاب آیه را رو به یهودیان میداند که به آنان در خصوص کتمان حقیقت تذکر داده است. در این آیه تصریح شده است که کتمان حقیقت و نشانههای خدا که به عنوان گواهی بر حقانیت کتابهای آسمانی نازل شدهاند، عملی قبیح و کتمانکنندگان مورد لعن الهی و دیگر لعنکنندگان خواهند بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنیاسرائیل، به نام بقره شناخته میشود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگترین سوره قرآن است. این سوره اولین سورهایست که با حروف مقطعه شروع میشود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آلعمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شدهاند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۴: ۱۳۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱: ۵۸۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱: ۵۴۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.