آیه ۱۸۸ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیه‌های با موضوع اقتصاد، +رده:آیه‌های با موضوع حلال و حرام، +رده:آیه‌های با موضوع گناه (هاتکت)) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه این آیه در موضوع اموال و قوانین اقتصادی است و به عنوان یک اصل اقتصادی، هرگونه استفاده از اموال دیگران که از راه صحیح به دست | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه این آیه در موضوع اموال و قوانین اقتصادی است و به عنوان یک اصل اقتصادی، هرگونه استفاده از اموال دیگران که از راه صحیح به دست نیامده است، منع شده است. در متن آیه آمده است که اموال یکدیگر را به ناحق تصرف نکنید و در ادامه، یک نمونه از تصرف به باطل اموال بیان شده است. در ادامه متن آیه، گفته شده است که به قاضیان با دادن [[رشوه]]، نزدیک نشوید تا اسباب خوردن اموال دیگران را فراهم سازید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳–۵|ج=۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع اقتصاد]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع حلال و حرام]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع گناه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۸۸ | ||||
| شماره جزء | ۲ | ||||
| شماره حزب | ۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸۸ سوره بقره، صد و هشتاد و هشتمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. متن آیه در خصوص یک اصل اساسی در قوانین اقتصادی اسلام است. بر اساس این آیه، خوردن اموال به دست آمده از راه باطل ممنوع است و به عنوان مثال، رشوه به قاضی یکی از مصادیق اخذ مال به باطل بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اموال خود را در میانتان به ناحق نخورید و آن را به حکام تقدیم نکنید تا پاره‌ای از اموال مردم را از روی گناه بخورید، در حالیکه شما (هم خوب) می‌دانید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اموال یکدیگر را به ناحق نخورید، و به داوران با [رشوت از] آن نزدیکی نجویید تا پاره‌ای از اموال مردم را آگاهانه به ناحق بخورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه این آیه در موضوع اموال و قوانین اقتصادی است و به عنوان یک اصل اقتصادی، هرگونه استفاده از اموال دیگران که از راه صحیح به دست نیامده است، منع شده است. در متن آیه آمده است که اموال یکدیگر را به ناحق تصرف نکنید و در ادامه، یک نمونه از تصرف به باطل اموال بیان شده است. در ادامه متن آیه، گفته شده است که به قاضیان با دادن رشوه، نزدیک نشوید تا اسباب خوردن اموال دیگران را فراهم سازید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۵: ۲۷۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲: ۷۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۳–۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
