آیه ۲۰۱ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
(+رده:آیه‌های با موضوع دعا، +رده:آیه‌های با موضوع عذاب، +رده:آیه‌های با موضوع جهنم، +رده:آیه‌های با موضوع خدا (هاتکت)) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع دعا]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع عذاب]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع جهنم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع خدا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بقره | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۰۱ | ||||
| شماره جزء | ۲ | ||||
| شماره حزب | ۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰۱ سوره بقره، دویست و یکمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در ضمن آیه پیشین، در این آیه به دسته دوم از مردم اشاره شده است که از خدا، علاوه بر طلب نیکی در دنیا، نیکی در آخرت و محفوظ ماندن از عذاب الهی را نیز خواستارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و دسته‌ای هستندکه می‌گویند: پروردگارا! در دنیا به ما نیکی عطا کن، و در آخرت (نیز) به ما نیکی بده، و از عذاب آتش ما را (دور) نگه‌دار»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و از ایشان کسانی هستند که می‌گویند پروردگارا به ما در دنیا بهره نیک و در آخرت هم بهره نیک عطا فرما و ما را از عذاب دوزخ درامان بدار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ضمن آیه پیشین که ذکر دو گروه از مردم اشاره شده بود و گروه اول، به عنوان کسانی که تنها طلب خیر در دنیا می‌کنند و از نعمت الهی در آخرت محروم خواهند بود، در این آیه به گروه دوم از مردم اشاره شده است. این دسته از مردم، علاوه بر طلب خیر در دنیا، طلب خیر در آخرت نیز می‌کنند و از خدا می‌خواهند تا آنان را از عذاب قیامت نگهداری کند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۵: ۳۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲: ۱۰۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۶۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بقره»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۹۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
