بدون تصویر

آیه ۲۲۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله آیات)
 
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


لید (چکیده)
'''آیه ۲۲۶ سوره بقره'''، دویست و بیست و ششمین [[آیه]] از دومین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند. در متن این آیه، به موضوع [[قسم]] به ترک رابطه جنسی توسط مرد اشاره شده است. در این آیه، گفته شده است که مرد فرصت دارد در ظرف چهار ماه، یا قسم خود را شکسته یا همسر خود را [[طلاق در اسلام|طلاق]] دهد.


== متن ==
== متن ==
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱}}</ref>
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|1=رازی|2=۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۴۲۸|ج=۶}}</ref><ref>{{پک|1=طباطبایی|2=۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۳۳۰|ج=۲}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>


== ترجمه ==
== ترجمه ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱}}</ref>
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|1=گمشادزهی|2=۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۳۶}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱}}</ref>
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|1=خرمشاهی|2=۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۳۶}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که با توجه به شأن نزول آیه حاضر و آیه بعدی، این دو آیه در موضوع [[طلاق ایلاء]] هستند. بر اساس این آیه، کسانی که از زنان خود ایلاء می‌کنند، حق دارند چهار ماه در این وضع باشند و اگر در این فرصت، بازگشت کنند، [[الله]] بخشنده و مهربان است. در متن آیه بعدی، گفته شده است که اگر تصمیم به جدایی داشتند، خداوند شنونده و داناست.<ref>{{پک|1=مکارم شیرازی|2=۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۰|ج=۲}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
محل قرار گرفتن بسته محتوایی
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره بقره]]، دومین سوره [[قرآن]] است که به خاطر دربرداشتن داستان [[گاو بنی‌اسرائیل]]، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این سوره اولین سوره‌ایست که با [[حروف مقطعه]] شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] است که پس از [[سوره مطففین]] و پیش از [[سوره انفال]] نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از [[سوره حمد]] و قبل از [[سوره آل‌عمران]] قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در [[مدینه]] نازل شده‌اند، بجز [[آیه ۲۸۱ سوره بقره|آیه ۲۸۱]] سوره که در ماجرای [[حجةالوداع]] نازل شده است. وجود ۲۶ [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] در این سوره گزارش شده است.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۹۹|ف=سوره بقره}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های با موضوع ازدواج و طلاق]]
[[رده:آیه‌های با موضوع حلال و حرام]]
[[رده:آیه‌های با موضوع صفات خدا]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۹

آیه ۲۲۶ سوره بقره
مشخصات قرآنی
نام سورهبقره
تعداد آیات سوره۲۸۶
شماره آیه۲۲۶
شماره جزء۲
شماره حزب۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۲۶ سوره بقره، دویست و بیست و ششمین آیه از دومین سوره قرآن است. این آیه را مدنی دانسته‌اند. در متن این آیه، به موضوع قسم به ترک رابطه جنسی توسط مرد اشاره شده است. در این آیه، گفته شده است که مرد فرصت دارد در ظرف چهار ماه، یا قسم خود را شکسته یا همسر خود را طلاق دهد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ آیهٔ ۲۲۶ از سورهٔ ۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«کسانی‌که سوگند می‌خورند با زنان خود نزدیکی نکنند، باید چهار ماه انتظار بکشند و اگر بازگشتند خداوند آمرزگار و مهربان است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«کسانی که سوگند می‌خورند که با زنانشان نزدیکی نکنند باید چهارماه درنگ کنند، سپس اگر بازگشتند خداوند آمرزگار مهربان است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که با توجه به شأن نزول آیه حاضر و آیه بعدی، این دو آیه در موضوع طلاق ایلاء هستند. بر اساس این آیه، کسانی که از زنان خود ایلاء می‌کنند، حق دارند چهار ماه در این وضع باشند و اگر در این فرصت، بازگشت کنند، الله بخشنده و مهربان است. در متن آیه بعدی، گفته شده است که اگر تصمیم به جدایی داشتند، خداوند شنونده و داناست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بقره، دومین سوره قرآن است که به خاطر دربرداشتن داستان گاو بنی‌اسرائیل، به نام بقره شناخته می‌شود. این سوره با ۲۸۵ یا ۲۸۷ آیه، بزرگ‌ترین سوره قرآن است. این سوره اولین سوره‌ایست که با حروف مقطعه شروع می‌شود. بیشترین احکام فقهی قرآن نیز در این سوره قرار دارد. این سوره هشتاد و هفتمین و به نقلی هشتاد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام است که پس از سوره مطففین و پیش از سوره انفال نازل شده است. در ترتیب مصحف اما بعد از سوره حمد و قبل از سوره آل‌عمران قرار گرفته است. تمام آیات این سوره در مدینه نازل شده‌اند، بجز آیه ۲۸۱ سوره که در ماجرای حجةالوداع نازل شده است. وجود ۲۶ ناسخ یا منسوخ در این سوره گزارش شده است.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.