آیه ۸ سوره مؤمنون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره مؤمنون''' هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره مؤمنون''' هشتمین [[آیه]] از بیست و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. حفظ و ادای [[امانت]] و وفای به [[عهد]] پنجمین و ششمین نشانه [[مومنان]] است که در این آیه به آن اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که برطبق متن آیه، حفظ و ادای امانت و وفاداری به عهد و پیمان در برابر [[خدا]] و خلق خدا از برجسته‌ترین صفات مومنان است. به گزارش او، مفهوم وسیع امانت شامل امانت‌های خدا، [[پیامبران]] و مردم است که مصداق‌های بارز آنها [[دین]] و آیین حق، [[کتاب‌های آسمانی]]، دستورات پیامبران و اوصیای آنان، اموال، فرزندان، پست‌ها و مقام‌ها هستند. به گفته مکارم، در بعضی [[روایات]] امانت «[[امامت]] امامان [[چهارده معصوم|معصوم]]» ذکر شده که هر امامی به [[امام]] پس از خود می‌سپارد. گاهی نیز امانت به مطلق حکومت و [[ولایت]] گفته شده است. به باور وی، تعبیر به رعایت امانت هم شامل ادا می‌شود و هم محافظت و مراقبت از آن. همچنین دلیل عمومیت عهد تعبیراتی است که در آیات دیگر قرآن از جمله [[آیه ۹۱ سوره نحل]] آمده است: «به عهد خدا وفا کنید؛ هنگامیکه عهد و پیمان بستید.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۹-۲۰۰|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مؤمنون | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۶۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره مؤمنون هشتمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. حفظ و ادای امانت و وفای به عهد پنجمین و ششمین نشانه مومنان است که در این آیه به آن اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و كساني كه امانتها و پيمانهايشان را رعايت می‌كنند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و نیز [رستگار شوند] کسانی که رعایتگر امانتهایشان و پیمانهایشان هستند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که برطبق متن آیه، حفظ و ادای امانت و وفاداری به عهد و پیمان در برابر خدا و خلق خدا از برجسته‌ترین صفات مومنان است. به گزارش او، مفهوم وسیع امانت شامل امانت‌های خدا، پیامبران و مردم است که مصداق‌های بارز آنها دین و آیین حق، کتاب‌های آسمانی، دستورات پیامبران و اوصیای آنان، اموال، فرزندان، پست‌ها و مقام‌ها هستند. به گفته مکارم، در بعضی روایات امانت «امامت امامان معصوم» ذکر شده که هر امامی به امام پس از خود می‌سپارد. گاهی نیز امانت به مطلق حکومت و ولایت گفته شده است. به باور وی، تعبیر به رعایت امانت هم شامل ادا می‌شود و هم محافظت و مراقبت از آن. همچنین دلیل عمومیت عهد تعبیراتی است که در آیات دیگر قرآن از جمله آیه ۹۱ سوره نحل آمده است: «به عهد خدا وفا کنید؛ هنگامیکه عهد و پیمان بستید.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۲۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۱۹۹-۲۰۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مومنون»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
