بدون تصویر

آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون
مشخصات قرآنی
نام سورهمؤمنون
تعداد آیات سوره۱۱۸
شماره آیه۱۰۱
شماره جزء۱۸
شماره حزب۷۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۰۱ سوره مؤمنون صد و یکمین آیه از بیست و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث به نفخ صور و برپایی قیامت اشاره شده است که با دمیده شدن در صور هیچ نسبی میان انسان‌ها نخواهد بود و از یکدیگر سؤال نمی‌کنند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ آیهٔ ۱۰۱ از سورهٔ ۲۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنگاه چون در صور دميده شود هيچگونه خويشاوند و نسبتي در ميان آنان نمی‌ماند و در آن روز از همديگر نمی‌پرسند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«آنگاه که در صور دمیده شود، در آن روز پیوند و خویشی در میانشان برقرار نماند، و از هم پرس و جو نکنند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن از این آیه به بعد به توصیف اتفاقات هنگام برپایی قیامت و شرح حال گناه‌کاران در آن روز پرداخته است. نخست می‌گوید: «در صور دمیده می‌شود.» و چون این امر انجام پذیرفت؛ دو پدیده از پدیده‌های قیامت ظاهر می‌شود: از کار افتادن نسب‌ها و دیگری سؤال نکردن از حال یکدیگر به جهت شدت حساب و کتاب الهی و حوادث هولناک آن روز. به گزارش مکارم، این احتمال دربارهٔ عبارت «و لایتساءلون» وجود دارد که منظور این باشد از یکدیگر درخواست کمک و یاری ندارند. چونکه می‌دانند این درخواست، مفید و مؤثر به حالشان نیست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انبیاء و پیش از سوره سجده نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مومنون، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.